نقد و بررسی «فرزند زمان خود بودن» در سه قله‌ شعر معاصر (سهراب سپهری، احمد شاملو و اخوان ثالث)

با توجه به دیگرگون بودن فضای شعر و شاعری در قرن معاصر و دانایی و توانایی مردم زمانه، حرف از جنس زمان زدن به‌خصوص برای شاعران با توجه به ترس و یاسی که بنا به خفقان بر جامعه سایه افکنده، سخت بود اما چگونه گفتن با بی‌تفاوتی و نگفتن فاصله دارد. با نقدهای عالمانه یا مغرضانه‌ای که درباره‌ سهراب سپهری و شاملو وجود دارد و با فرض اینکه یکی با دهان آتشین و دیگری محو در سبزی و طراوت طبیعت گفته باشد، در این پژوهش برآنیم که مساله‌ اومانیسم و فرزند زمان خود بودن را با توجه به زیر مولفه‌های شاعر زمانه بررسی نماییم و از آنجایی که دو ضلع این پژوهش یکی افراط و دیگری تفریط می‌نمود در صدد ایجاد پلی بینابین بودم که این ناهمگونی را کمی همگون نماید و ترجیح دادم ضلع سوم این پژوهش اخوان ثالث باشد.بنابراین در این پژوهش نقد و بررسی مولفه‌های زمان خود بودن در شعر سهراب، شاملو و اخوان را در سروده هایشان پی گرفته و به نتیجه‌ای قیاسی در این باره رسیدیم.

critique and analysis of being a child of one's time in the poetry of three contemporary poets (sohrab sepehri, ahmad shamlou, and akhavan sales)

given the distinctiveness of the poetry and poets' realm in the contemporary era and the knowledge and ability of the people of the time, talking about being of one's time, especially for poets considering the fear and despair cast upon society due to the turbulence, was challenging. however, how one speaks with indifference and silence makes a difference—with the scholarly or malicious criticisms about sohrab sepehri and shamlou, assuming that one spoke with fiery words. at the same time, the other was lost in the greenery and freshness of nature. in this research, we aim to examine the issue of humanism and being a child of one's time, considering the sub-components of the contemporary poet. since the two sides of this research were either excessive or neglectful, we endeavored to create a bridge between them to make this disparity somewhat uniform. we preferred the third side of this research to be akhavan sales.therefore, in this study, we have pursued the critique and analysis of the components of being a child of one's time in the poetry of sohrab, shamlou, and akhavan and reached a comparative conclusion.