فرهنگ مردمی در شاهنامه‌ فردوسی

شاهنامه، بی ‌هیچ گزافه و گمان، بی ‌هیچ چون و چند، نامه‌ ورجاوند و بی‌مانند فرهنگ ایران است؛ دریایی است توفنده و کران ناپدید که خیزابه‌های هزاره‌ها، در آن، دمان و رمان، سترگ و سهمگین، بشکوه چون کوه، بر یکدیگر در می‌غلتند؛ خیزابه‌هایی که از ژرفاها و از تاریکی‌های تاریخ سر بر می‌آورند و پهنه‌های زمان را درمی‌نوردند تا گذشته‌های ما را به اکنون مان بپیوندند و اکنون‌مان را به آینده‌ها. شاهنامه پلی است شتوار و ستبر و سترگ، برآورده بر مغاک‌های زمان و رشته پیوندی است ناگسستنی که پیشینیان را با پسینیان پیوسته و همبسته می‌دارد. از آن است که این نامه‌ نامور را شیرازه و شالوده‌ تاریخ و فرهنگ ایران می‌توانیم دانست؛ تاریخ و فرهنگی گشن‌بیخ و گران‌سنگ، برین پایه و فزون مایه که بستر و بهانه‌ ناز و نازش هر ایرانی است راستی را، اگر شاهنامه نمی‌بود ما آنچه هستیم نمی‌توانستیم بود و همانند تیره‌ها و تبارهایی دیگر، در سایه‌های دامن‌گستر تاریخ و گردهای گیتی نورد گسسته نشانی و شکسته نامی گم می‌شدیم و از یادها می‌رفتیم و بر بادها. در این پژوهش که نگارنده روش توصیفی تحلیلی را برای آن گزیده برآنیم تا ویژگی‌های فرهنگی، جغرافیایی و تاریخی شاهنامه را بررسی کنیم و تلاش کردیم تا حد ممکن از منابع دست اول و معتبر مکتوب قدیمی و جدید همچنان از نظریات مفید بزرگان و متخصصان این رشته به صورت دقیق استفاده کنیم.

folk culture in ferdowsi's shahnameh

shahnameh, without exaggeration or speculation, without any fabrication or deception, is the epitome of iranian culture; it is an inexhaustible and boundless sea where the waves of millennia, with their tales and narratives, majestic as mountains, interweave. these waves emerge from the depths and dark corners of history, illuminating the expanses of time and connecting our past to the present and our present to the future. shahnameh is a bridge over the currents of time, a link unbroken that continuously binds predecessors to successors. through this renowned epic, we can understand the essence and foundation of iranian history and culture – a history and culture profound and enduring, serving as the base and pretext for every iranian's pride. indeed, without shahnameh, we could not be what we are, and like other tribes and lineages, we would be lost and forgotten in the shadows of the sprawling history and the winds of oblivion.in this research, the author adopts a descriptive-analytical method to investigate the cultural, geographical, and historical aspects of shahnameh. the aim is to utilize primary and reliable written sources, both old and new, and to draw upon the valuable theories of experts in the field to examine these aspects in detail.