چارانک‌سرایی- انواع بدعت‌ها و بدایع در ژانر رباعی

پس از نوآوری ‌هایی که در غزل معاصر موسوم به غزل دهه‌ هفتاد رخ داد؛ رباعی نیز تن به بدعت و تازگی حاصل از فضای ادبی معاصر داد و نوع تازه‌ای از آن پدید آمد. چارانک یا مینی‌رباعی مجموعه‌ رباعی است که از تعداد مشخص مصرع‌ها در رباعی فراروی کرده و با حفظ و همراهی اصل فشردگی درونی و فرم ذهنی درصدد نوآوری در ژانر رباعی برآمده است. این نوشتار که به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب‌خانه‌ای تدوین شده، بر آن است ضمن بررسی نوآوری‌ها در ژانر رباعی، انواع چارانک را در آثار منتشره مورد مورد توجه قرار دهد و با تحلیل و بررسی انواع اشکال نوشتاری چارانک دو مولفۀ فشردگی درونی و فرم ذهنی را بررسی و مشخص نماید. نتیجه اینکه این تحولات در ساحت رباعی تا زمان ارائه‌ چارانک در رباعی بی‌سابقه و نوعی بدعت‌گرایی به شمار می‌آید.

charank-saryi: different types of innovations and novelties in the rubaʿi genre

following the innovations in contemporary ghazal known as the ghazal of the seventies, the rubaʿi also found expression in novelty and freshness arising from the contemporary literary atmosphere, giving rise to a new form of rubaʿi. charank or mini-rubaʿi is a collection of rubaʿi s that deviates from the specified number of verses in a rubaʿi while maintaining and accompanying the principle of internal compression and mental form, aiming to innovate in the rubaʿi genre. this paper, formulated through a descriptive-analytical approach and utilizing library sources, aims to examine innovations in the rubaʿi genre, focus on various types of charank in published works, and analyze and investigate the different forms of charank in terms of internal compression and mental form. the result is that these transformations in the realm of the rubaʿi, up to the presentation of charank in the rubaʿi, are unprecedented and considered a form of innovation in the genre.