نیک منظری شاهان غزنوی در مدایح فرخی، عنصری و منوچهری

سلاطین غزنوی، مدیحه سرایان بسیاری را جذب دربار خود می‌کردند تا علاوه بر افزودن به هیبت و شکوه دربار، باعث تخلید نام آنها شوند و نقش رسانه‌ای خود را که ارائه تصویری آرمانی از حاکمان است اجرا کنند. این شاعران علاوه بر ستایش شاهان و امیران در برخورداری از صفاتی مثل: شجاعت، بخشندگی و عدالت که هویت یک شاه آرمانی را می سازد برخورداری او از طلعت شاهانه را هم مورد ستایش قرار می‌دادند. این پژوهش برآن است تا مشخص کند چهره و ظاهر ممدوحان صاحب قدرت در مدایح سه شاعر این دوره(فرخی، عُنصری و منوچهری) چگونه توصیف شده است؟روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی – تحلیلی و ابزار مورد استفاده، دیوان شاعران است. بدین منظور تمامی ابیات مرتبط با توصیفات ظاهری حاکمان در مدایح مورد بررسی قرار گرفته است که بر اساس آن مشخص گردید: سلاطین و امیران غزنوی در مدایح، به این صفت ستوده شده اند و هدف از بیان نیک منظری آنها، علاوه بر ترسیم چهره ای محبوب از ممدوح، به اعتبار اینکه مردم به صورت فطری زیبایی را دوست دارند، بیان فرهمندی و برخورداری او از تاییدات آسمانی است. با توجه به اینکه مدایح این شاعران در دواوین ثبت و در کوی و برزن و مجالس برای مردم خوانده می شد، تبلیغ نیک منظری و نیک طلعتی شاهان و امیران در اقصا نقاط امپراطوری بزرگ غزنویان، در ذهن مردمی که آنها را ندیده بودند چهره ای زیبا و آراسته ترسیم می‌کرد که آن را نشانه خجستگی و جلوه ای الهی می دانستند.

the beauty of the ghaznavid kings in the praises of farrokhi, onsori and manochehri

the ghaznavid sultans attracted many poets to their court, so these poets, in addition to increasing the awe and glory of the court, made their name immortal and performed their media role, which is to present an ideal image of the rulers. in addition to praising the kings for possessing qualities such as courage, generosity, generosity, etc., which make the identity of an ideal king, these poets also praised his handsome face and his royal dignity. this research, using the analytical descriptive method, determines how the face and appearance of the powerful praisers are described in the praising poems of farrokhi, onsori and manochehri. for this purpose, all the verses related to the descriptions of the appearance and good looks of the rulers in the praises of these three poets were examined and it was found that ghaznavid sultans and emirs were praised with this quality in the poets’ praises, and the purpose of expressing their good looks in addition to representing a lovely face of the king, is an expression of his fertility and having the heavenly confirmations that have been manifested in his face. that’s because people naturally love beauty.