تقسیم بندی ژانر های دهه هفتاد

طبقه‌بندی و تحلیل ژانرهای شعر فارسی از بحث‌های مهم ادبی است. در دهه‌ هفتاد ایران حضور هم‌زمان سه شاخه‌ مستقل آمریکاگرایان، اروپاگرایان و آوانگاردیست‌های بازگشتی را با خاستگاه‌ متفاوت شاهدیم که هر کدام از اینها نقش مهمی در هدایت فکری و ذوقی شعرا و نویسندگان دهه‌ هفتاد و ادوار بعد از آن داشته و دارند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب‌خانه‌‌ای، این سه گرایش شعری را به تفکیک ژانرهای منشعب بررسی کرده است. آمریکاگرایان، با رضا براهنی و جریان پسامدرن در ایران اعلام حضور کردند. «شعر زبان» براهنی، «پسانیمایی» علی باباچاهی و شاگردان کارگاه براهن، همچنین شعر «متفاوط» محمد آزرم در دهه‌ هشتاد در این گروه‌اند. اروپاگرایان با دو شاخه‌ غزل و شعر آزاد در این دوره فعال بودند. در شاخه‌ غزل با سیمین بهبهانی بنیان‌گذار «غزل نو»، «غزل داستان» و «غزل روایی» و هم چنین جریان شاگردان او در «غزل فرم» با محمدسعید میرزایی، آرش آذرپیک، هومن عزیزی، امیر مرزبان و...، در شعر آزاد، جریان «شعر حرکت» ابوالفضل پاشا از پیروان مکتب باروک در این گروه است. آوانگاردیست‌های بازگشتی، با آغاز عریانیسم و اعلام هزاره‌ عریانیسم در تاریخ اندیشه، به‌همراه بنیان‌گذار آن، آرش آذرپیک به عرصه آمدند. حاصل نگرش آرش آذرپیک، ژانرهای متنوعی اعم از «واژانه»، «غزل مینی‌مال»، «فراشعر»، «فرافرم»، «نوقلندرانه» و بیش از سی ژانر دیگر تا لحظه‌ اکنون می‌باشد. از پیروان نحله‌ ادبی فلسفی آرش آذرپیک می‌توان به طاهره احمدی، آسو اوستا، هنگامه اهورا، ستی‌سارا سوشیان، رابعه شمس، زرتشت محمدی، نیلوفر مسیح، آریو همتی، شهریار میرزاپور و...  اشاره کرد.

classification of the genres of the seventies

classification and analysis of why persian poetry types and genres are important literary issues. unfortunately, the field of poetry of the seventies, which included the most influential contemporary poetic movements; has been abandoned in this regard. in the seventies of iran, we see the simultaneous presence of three independent branches of americanisms, europeanisms and return avant garde with different origins, each of which has played an important role in guiding poets and writers of the seventies and later periods. the americanisms announced their presence in iran by reza braheni and the postmodern movement. braheni’s &language poetry&, ali babachahi’s &pasanimaie& (means post nimaie) and the students of brahen’s workshop, as well as mohammad azarm’s &different& poetry in the eighties are in this group. europeanisms were active in this period with two branches of ghazal and free poetry. in ghazal, simin behbahani was the founder of &new ghazal&, &story ghazal& and & narrative ghazal&, also, the students of simin behbahani, namely mohammad saeed mirzaei, arash azarpeyk, hooman azizi, amir marzban, etc., whom were known in & form ghazal& and in the field of free poetry, the &movement poetry& by abolfazl pasha, who is a follower of the baroque in this group.returning avant gardeists came to the fore with its founder, arash azarpeyk, with the beginning of the era of orianism and the proclamation of the millennium of orianism in the history of thought. the result of arash azarpeyk’s attitude is a variety of genres, including &vazhaneh&, & minimal ghazal&, &fara poem&, &fara form&, &noghlandaraneh& and more than thirty other genres so far. among the followers of arash azarpeyk’s philosophical literary genre, we can mention tahereh ahmadi, aso avesta, hengameh ahura, seti sara sushian, rabe’e shams, zartosht mohammadi, niloufar masih, ario hemmati, shahriyar mirzapour and others.this research, using descriptive analytical method and using library resources, divides and examines the three poetic tendencies of the seventies by separating their branched genres.