جهانی‌های زبان در مکتب زبان‌شناسی فراساختارگرا

بحث جهانی‌های زبان در واقع پرداختن به‌خصلت‌هایی از زبان است که در تمامی زبان‌های طبیعی بشر در تمام مکان‌ها و تمام زمان‌ها مشاهده می‌شود. اگر یک نوشتار در تمامی زبان‌ها به یک صورت درک و دریافت می‌شود؛ می‌توان نتیجه گرفت که آن ویژگی بازتاب عملکرد ذهن نوع بشر است لذا از آن ویژگی می‌توان به عنوان یک خصلت جهانی برای زبان بهره برد. تا به حال در نزد زبان‌شناسان رویکردهای مختلفی نسبت به این ویژگی‌های مشترک بیان شده ولی دو نگاه شاخص رویکرد چامسکی و گرینبرگ است. رویکرد دیگر که در طول این مقاله معرفی می‌شود؛ رویکرد مکتب زبان‌شناسی فراساختارگرا است که با ارائه‌ مصداق‌هایی پذیرفته شده از سوی اجتماع زبان سعی در بیان جهانی‌هایی دارد که علاوه ‌بر بیان همگانی‌ها، رشد زبان در کودک را نیز توجیح و تبیین می‌کند. اهداف این مقاله علاوه‌ بر معرفی جهانی‌های زبان، معرفی یک دستور زبان پیشینی است که بنیان روایت تمامی زبان‌ها به شمار می‌رود. نتیجه آنکه جهانی‌های چامسکی و گرینبرگ بر یک دستور زبان پسینی و قراردادی مبتنی است یعنی یک امر نسبی و یک امر نسبی را نمی‌توان به عنوان بنیان‌روایت زبان‌های طبیعی بشردر نظر گرفت.

the universals of language in the school of fara-structuralist linguistics

the discussion of the universals of language is in fact the treatment of the features of language that are found in all natural human languages ​​at all places and at all times. if a text is understood and received in the same way in all languages; it can be concluded that that feature reflects the function of the human mind, so that feature can be used as a universal feature of language. so far, linguists have expressed different approaches to these common features, but the two most prominent views are the approach of chomsky and greenberg. another approach that is introduced during this article is the approach of the school of fara structuralist linguistics, which by presenting examples accepted by the language community, tries to express the universals that, in addition to expressing generalities, also justify and explain the development of language in the child. the purpose of this article, in addition to introducing the universals of language, is to introduce an a priori grammar that is the basis of the narrative of all languages. the conclusion is that the universals of chomsky and greenberg are based on an a posteriori and conventional grammar, that is, a relative matter cannot be considered as the basis of the narrative of natural human languages.