رویکردی انتقادی به مقوله‌ زن در ادبیات از سنت تا اکنون

در ادبیات سنتی، مدرن و پست‌مدرن، همواره بامقوله ای به نام زن روبه رو بوده ایم. زن در ادبیات کلاسیک ما معشوقی بود با قدی هم‌چو سرو، ابروانی کمان و... که در بهترین حالات عاشق او را در می‌خانه و خرابات ملاقات می‌کرد. در دوره‌ مدرن و به نسبت کمتر از آن در دوره‌ پست‌مدرن، زنان شاعر رویکردهایی انتقادی را نسبت به‌جایگاه زن در ادبیات و جامعه در پیش گرفتند. نکته‌ حائز اهمیت آنکه جامعه و به تبع آن ادبیات، از دیرباز زن را به‌عنوان ابزاری در دست جامعه و شعر پنداشته و همواره درباره‌ آن نگاشته اند؛ اما رویکرد فرافمینیسم در جامعه و ادبیات با رویکردی انتقادی نسبت به تمام دوگانه انگاری ها و ابزارپنداری ها نسب به زن، دیدگاه انتقادی فرااومانیسم را ارائه می دهد که در آن زن نیمه‌ عاشقانه‌ انسان در زمین نگریسته می شود و در ادبیات، به خصوص در ادبیات طبیعت‌گرا، به زن اجازه داده می شود بدون انکار، رد و تحقیر نیمه‌ دیگر انسان یعنی مرد؛ به‌عنوان کاراکتری مستقل و بدون واسطه در جامعه و شعر ظهور و نمود یابد بدون آنکه پیشاپیش دچار پیش فرض ها، انتقادها، قضاوت ها و... باشد. این مقاله که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب‌خانه‌ای گردآوری شده؛ به‌دنبال بررسی تقابل جایگاه زن در ادبیات از سنت تا فرافمنیسم درمی‌یابد که فرافمنیسم رویکردی انتقادی است به تمام نگره‌های زن ابزاربین و زن کالا‌بین در دوره‌های سنت، مدرن و پست‌مدرن.

a critical approach to” women” in literature from tradition to fara- feminism

in traditional, modern and postmodern literature, we have always encountered a category called woman. in our classical literature, a woman was a beloved with the same height as a cypress, eyebrows like a bow, etc., who in the best of circumstances met her lover in a pub. in the modern period and to a lesser extent in the postmodern period, women poets took critical approaches to the position of women in literature and society. it is important to note that society and, consequently, literature have long regarded women as a tool for society and poetry and have always written about them; but the approach of post feminism in society and literature, with a critical approach to all dualisms and instrumentalists about women, presents a critical view of post humanism in which women are seen as the romantic half of human on earth and in literature, especially in naturalistic literature, women are allowed to without denying, rejecting and humiliating the other half of human, that is the man; appear as an independent and unmediated character in society and poetry without having to deal with presuppositions, criticisms, judgments, etc. this article is a descriptive analytical method compiled using library resources, aims to enable each of the male and female phenomena in literature to have an independent presence in the text immediately and independently of all ideological and theological views, and to narrate themselves in the world of text.the aim is to enable each of the male and female phenomena in literature to have an independent presence in the text immediately and independently of all ideological and theological views, and to flow in the text and to narrate themselves in the world of text.