تفاوت شعر طبیعی با شعر درباره‌ طبیعت وخوانش مانیفست شعر سبز

در درازنای تاریخ ادبیات ایران چه در اشعار شعرای سنت‌گرا از رودکی، فردوسی، منوچهر دامغانی و... گرفته تا شهریار و پروین و بهار و چه در آثار شاعران نوگرا مانند نیما یوشیج، شاملو، اخوان ثالث، فروغ و... طبیعت با تمام جلوه‌های رنگ‌رنگش جایگاهی خاص داشته اما این بدان معنا نیست که ما این اشعار را برخلاف آن‌چه تا کنون گفته شده؛ شعر طبیعی بدانیم. شعر طبیعی یا شعر سبز یکی از ژانرهای مکتب ادبی اصالت کلمه و از ابداعات آرش آذرپیک بنیان‌گذار و تئوریسین مکتب فلسفی ادبی عریانیسم است. زمین‌سوژگی، جان‌مایه و بنیان‌روایتِ هستی‌شناسیکِ سبزاندیشان و سبزنگاران و شعر سبز نخستین سیستم زیست‌نگرانه‌ به راستی طبیعی تاریخ ادبیات جهان است و برآیندِ این فلسفه چیزی نیست جز رهایش اندیشه‌های بشری از تمام سنت‌های غیرطبیعی و استایل‌های زیستیِ انسان‌بنیاد که بازگشت انسان به چرخه‌ زیست طبیعیِ خویش به‌عنوان یکی از فرزندان زمین و هم‌زیستیِ زمین‌محورانه با تمام هستی‌مندان این سیاره‌ سبز است که در آن همه و همه از ساحت ابژگی به درآمده و در نگرگاه فراسوژه‌گرایانه‌ اصالت زمین بدون هیچ تفضیل یا تبیینِ انسانی مبدل به دگرسوژه‌هایی برای درک زندگی طبیعی می‌شوند. در این مقاله که به روش پژوهشی تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب‌خانه‌ای انجام شده به تفکیک و تحلیل این دو نوع شعر و بازنمود هر کدام در اشعار و متون معاصر پرداخته و نتیجه‌ به‌دست آمده نشان می‌دهد شعر موسوم به شعر طبیعی خارج از فلسف و ادبیات سبز، شعر درباره‌ طبیعت بوده و نمی‌توان عنوانی جز شعر طبیعت‌گرا به آن اطلاق کرد و شعر طبیعی همان شعر سبز است.

the difference between natural poetry (land-subject) and poetry about nature (land -object)

throughout the history of iranian literature, whether in the poems of traditionalist poets from roudaki, ferdowsi, manouchehr damghani, etc. to shahriyar, parvin and bahar, or in the works of modern poets such as nima yoshij, shamloo, akhavan sales, forough, etc. nature has a special place with all its colorful effects, but this does not mean that we consider these poems as natural poetry, contrary to what has been said so far. natural poetry or green poetry is one of the genres of the literary school of the word originality and one of the innovations of arash azarpeyk, the founder and theorist of the philosophical literary school of orianism. land subjectivity is the basis of the ontological narrative of green thinkers and green poets, and green poetry is the first natural biological system in the history of world literature. the result of this philosophy is nothing but the liberation of human thought from all unnatural traditions and biological styles of man, so that man returns to his natural cycle as one of the children of the earth and coexistes with all the creatures of this green planet, in which all and sundry come from the realm of objectivity and in the fara subjectivist view of the originality of the earth, without any human elaboration or explanation, become fara subjects for the understanding of natural life. this article has been done by research analytical method by using library resources and has analyzed these two types of poetry and representations of each of them in contemporary poems and texts and the obtained result shows a poem called natural poetry outside of philosophy and green literature and it cannot be called a title other than naturalistic poetry, and natural poetry is the same as green poetry.