زبان به مثابه‌ی فراسوژه

در ساختارگرایی، پساساختارگرایی و ساختارشکنی تاکید بر عرض بودن زبان و کلمات است. این درحالی است که در مکتب زبان‌شناسی فراساختارگرا کلمات دارای جوهره‌های متعدد هستند که در نظام مادرمائیک هستی دارای تشکیک موجودی می‌باشند و چون ساختارگرایان زبان را سوژه و امری ذهنی می‌دانند؛ در این راستا سوبژکتیویته بودن زبان و ابژه بودن متن را نیز مورد بررسی قرار خواهیم داد. هدف از این مقاله بررسی این سوال است که آیا کلمات جوهره‌اند یا عرض و زبان سوژه است یا ابژه؟ و سپس نظر زبان‌شناسان و فلاسفه را در این‌باره مورد نقد و تحلیل قرار خواهیم‌ داد و در نهایت به بررسی این نگره در زبان‌شناسی فراساختارگرا خواهیم پرداخت و در خواهیم یافت که اگر به کلمه اصالت داده شود و هر ساحت از زبان را یک امر لوگوسی به‌شمار آوریم و جوهره‌ معنایی را یک امر فرابعدی، فرامکان و فرازمان در نظر بگیریم؛ پس زبان بررسی صورت یا عرض نیست بلکه بررسی انواع جوهره‌های کلمه است و می‌تواند به صورت‌های مختلف ظاهر شود. پس زبان‌شناسی فراساختارگرا زبان را به مثابه‌ یک فراسوژه می‌پذیرد و دوئیت دال و مدلول را در مورد کلمات مورد نقد قرار داده و به تناروح که یک حقیقت عمیق در مورد کلمات معتقد می‌باشد.

language as a fara-subject

in structuralism, poststructuralism and deconstruction, the emphasis is on the accident of language and words. however, in the school of fara structuralist linguistics, words have multiple essences that have a multiplicity of beings in the ma dar ma (the invented word by arash azarpeik the school of word originality) system of existence, and since structuralists consider language as a subject and a subjective thing, in this regard, we will examine the subjectivity of language and the objectivity of text. the purpose of this article is to examine the question of whether words are substance or the accident and language of the subject or object. and then we will critique and analyze the views of linguists and philosophers in this regard, and finally we will examine this view in fara structuralist linguistics and we will find that if the word is given originality and every area of language is considered a matter of logos and consider semantic essence as a fara dimensional, fara spatial and fara temporal matter, so language is not a study of form or accident, but a study of the types of essences of a word and can appear in different forms. thus, fara structuralist linguistics accepts language as a fara subject, and critiques the duality of signifier and signified about words, and believes in body and soul, which is a profound truth about words.