بررسی رابطۀ سبک فرزندپروری والدین و پیشرفت تحصیلی با میانجی‌‌گری عزت‌نفس دانش‌‌آموزان

در عصر حاضر تعلیم و تربیت بخش مهمی از زندگی افراد را تشکیل می‌‌دهد. کمیت و کیفیت تعلیم و تربیت دانش‌‌آموزان متاثر از عوامل مختلفی در خانواده و مدرسه است. در همین راستا هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه‌ سبک فرزند‌پروری والدین و پیشرفت تحصیلی با میانجی‌‌گری عزت‌نفس دانش‌‌آموزان بود. روش تحقیق توصیفی از نوع هم‌بستگی بود. جامعه‌ آماری این پژوهش شامل کلیه‌ اولیا و دانش‌‌آموزان پسر ابتدایی شهرستان بوانات بود که از بین این جامعه‌ آماری به روش نمونه‌‌گیری تصادفی ساده تعداد  398 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. داده‌‌های مورد نیاز با استفاده از پرسش‌نامه پیشرفت تحصیلی فام و تیلور(1994)، پرسش‌نامه سبک‌‌های فرزندپروری بامریند(1973) و پرسش‌نامه عزت‌نفس روزنبرگ (1965) جمع‌‌آوری شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌‌ها از روش آمار توصیفی و استنباطی (معادلات ساختاری) استفاده گردید. نتایج نشان داد که سبک فرزندپروری سهل‌گیرانه و سبک فرزند‌پروری مستبدانه والدین اثر کاهشی (معکوس) و معنادار بر پیشرفت تحصیلی و عزت‌نفس دانش‌‌آموزان دارد، همچنین نتایج نشان داد سبک فرزندپروری مقتدرانه اثر افزایشی (مستقیم) و معنادار بر پیشرفت تحصیلی و عزت‌نفس دانش‌‌آموزان دارد. همچنین عزت‌نفس با پیشرفت تحصیلی رابطه‌ مستقیم و معنادار دارد و نقش میانجی در ارتباط سبک فرزندپروری و پیشرفت تحصیلی دارد. با عنایت به نتایج حاصل می‌‌توان بیان داشت که آموزش سبک فرزندپروری مقتدرانه به والدین از سوی نهادهای آموزشی می‌‌تواند بر کیفیت پیشرفت تحصیلی و عزت‌نفس دانش‌‌آموزان اثربخش باشد.

investigating the relationship between parents’ parenting style and academic achievement with the mediation of students’ self-esteem

in today’s era, education is an important part of people’s lives. the quantity and quality of students’ education is affected by various factors in the family and school. in this regard, the aim of this study was to investigate the relationship between parents’ parenting style and academic achievement through the mediation of students’ self-esteem. the descriptive research method was correlation type. the statistical population of this research included all the parents and elementary school boys of bowanat city, from which 398 people were selected as a sample by simple random sampling. the required data were collected using pham and taylor’s educational achievement questionnaire (1994), baumrind’s parenting styles questionnaire (1973) and rosenberg’s self-esteem questionnaire (1965). descriptive and inferential statistics (structural equations) were used to analyze the data. the results showed that permissive parenting style and authoritarian parenting style of parents have a significant (inverse) decreasing effect on academic progress and self-esteem of students, also the results showed that authoritarian parenting style has an increasing (direct) and significant effect on academic progress and self-esteem. has students also, self-esteem has a direct and meaningful relationship with academic achievement and plays a mediating role in the relationship between parenting style and academic achievement. according to the results, it can be said that teaching authoritative parenting style to parents by educational institutions can be effective on the quality of academic progress and self-esteem of students.