تحلیل معانی ضمنی حاصل از نقض اصول همکاری گرایس در اشعار عربی جلد اولِ تاریخ جهانگشای جوینی

در بررسی ویژگی‌های سبکی یک اثر ادبی، در بسیاری از موارد، تنها به معرفی مهم‌ترین و پربسامدترین ویژگی‌های زبانی و زیبایی‌شناختی اثر بسنده می‌شود؛ حال آنکه بررسی دلایل استفاده از یک شگرد زبانی، عناصر زیبایی‌آفرین یا یک شیوة مشخص ِ بیان، می‌تواند بازنمایندة جنبه‌های ارزشمندی از ویژگی‌های منظورشناختیِ آن اثر ادبی باشد. در متنی همچون تاریخ جهانگشای جوینی که افزون بر اطلاعات تاریخی، نوع بیان حوادث در آن از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و قصد نویسنده پیش از هر چیز، انتقال داده‌های تاریخی است؛ خروج از هنجارهای متعارف گفت‌وگو را نمی‌توان امری اتفاقی و بیهوده دانست. با فرض رعایت تمامی اصول اولیة هم‌سخنی، تغییر زبان گوینده در بیان مسائل اصلی و فرعی تاریخی را می‌توان اولین، اصلی‌ترین و آشکارترین مصداق نقض اصل همکاری گرایس دانست. نویسندة دبیر و آشنا به شیوة نگارش منشیانه، به آسانی توانایی جایگزین‌ کردن اشعار و امثال عربی را با ابیات مشابه یا ترجمة آنها در متن تاریخی داشته است، اما برای نیل به اغراض ثانوی، از این کار صرف‌نظر کرده است. در این پژوهش با بررسی جلد اول تاریخ جهانگشای جوینی به روش کیفی، می‌توان گفت که استفاده از ابیات عربی در این متن، هدفمند و برای دستیابی به اغراضی ثانوی بوده که با نقض یک یا چند اصل از اصول همکاری گرایس حاصل شده است.

analyzing connotative meanings form the violation of grice cooperative principles in arabic poems in the first volume of jahangoshay history

the most important and most frequent language and aesthetic features are the issues which are mostly studied in style features of a literal work. however, finding the reasons to use a language trick, aesthetic elements or a specific way of expression can represent valuable aspects of pragmatic features of that literal work. in a prose, like the history of jahangoshay joveini, not only historical information but also the way the events have been expressed are both of great importance. in fact, the author is mainly trying to transfer historical info9rmation; violating common norms if speech is not an accidental and useless event. having supposed that all principles of conversation have been observed, any change of speaker’s language in expressing main and minor historical issues can be considered as the first, the main and the most apparent sign of violating grice cooperative principles. the author who is familiar with secretarial style can easily replace arabic poems either with similar poems or historical translated counterparts. studying the first volume of the history of jahangoshay joveini in qualitative method, the findings reveal that arabic verses have been used intentionally in order to achieve secondary goals which have violated one or some principles of grice cooperative principles.