تحلیل ظرفیت تاب آوری زیرساخت های حیاتی در مناطق آسیب پذیر از تغییرات اقلیمی: مطالعه ای در استان خوزستان

در دهه اخیر تابآوری جایگاه ویژهای در ادبیات مربوط به مدیریت ریسک و مخاطرات پیدا کرده است. این مساله در آمایش متوازن، منعطف و خردمندانه این زیرساخت ها به خصوص در مناطقی که در معرض تغییرات اقلیمی و آسیب های ناشی آن هستند، اهمیت فراوان دارد. در این راستا، پژوهش حاضر به شناخت ظرفیت تاب آوری زیرساخت های حیاتی در مناطق آسیبپذیر از تغییرات آب و هوایی با تمرکز بر استان خوزستان پرداخته و برای این منظور، از چهارچوب تحلیلی مدل چرخه سازگاری تاب آوری بهره برده شده است. گردآوری دادهها به روش دلفی هدفمند و از دیدگاه30 کارشناس و متخصص انجام گرفته و برای تحلیل داده ها از مدل شباهت به گزینه ایده ال فازی استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که زیرساخت حیاتی شبکه برق در استان خوزستان مطابق با مراحل چهارگانه مدل چرخه سازگاری تاب آوری در هر چهار مرحله ضعیفترین شرایط را دارا بوده و نیازمند ایجاد ظرفیت های متناسب تاب آوری است. این مساله در قالب شاخص های خلاقیت در زمان بحران، سرمایه ذخیره شده، تغییرات مثبت و افزونگی کیفی بیشتر قابل ملاحظه است. تحلیل نهایی کیفیت تاب آوری زیرساخت های حیاتی نیز نشان از اولویت مرحلهسازماندهی مجدد در ارتقای ظرفیت بازیابی برای تاب آوری این زیرساخت ها در پهنه استان خوزستان است.

analyzing the resilience capacity of critical infrastructures in areas vulnerable to climate change: a study in khuzestan province

in the last decade, resilience has found a special place in the literature related to risk and hazard management. this issue is very important in the balanced, flexible and wise use of these infrastructures, especially in the areas that are exposed to climate change and the damages caused by it. in this regard, the present research has studied the resilience capacity of critical infrastructures in areas vulnerable to climate change, focusing on khuzestan province, and for this purpose, the analytical framework of the resilience adaptation cycle model has been used. the data collection was done using the targeted delphi method and from the perspective of 30 experts and experts, and the similarity model to the fuzzy ideal option was used to analyze the data. the findings of the research indicate that the critical infrastructure of the electricity network in khuzestan province has the weakest conditions in all four stages of the four stages of the resilience adaptation cycle model and requires the creation of appropriate resilience capacities. this issue is more noticeable in the form of indicators of creativity in times of crisis, saved capital, positive changes and qualitative surplus. the final analysis of the resilience quality of critical infrastructures also shows the priority of the reorganization stage in improving the recovery capacity for the resilience of these infrastructures in khuzestan province.