تبیین رابطه پیچیدگی بصری منظر شهری و هویت کالبدی آن (مورد پژوهش: هسته تاریخی شهر کرمانشاه)

مناظر شهرها، تلفیقی از اجزا سنتی و مدرن هستند که طی دوره های زمانی و با سبک های متفاوت شکل گرفته اند. بعضی از این اجزا با گذشته بافت شهر رابطه دارند و برخی دیگر شناخت بافت را مشکل می کنند. پرسش اصلی این است که میزان پیچیدگی مناظر هویت بخش کالبدی که به طور طبیعی قدیمی تر از مناظر نوساز هستند، نسبت به سایر عناصر چگونه قابل تفسیر است؟ هدف این پژوهش سنجش میزان پیچیدگی منظر بخش مرکزی و تاریخی شهر کرمانشاه در رابطه با هویت کالبدی آن است. روش تحقیق، کیفی و کمی، با راهبرد برداشت میدانی در این بافت تاریخی است. با استفاده از چهارده تصویر از هفت منظر تاریخی و عناصر الحاق شده به مناظر در دوره های مختلف، بعد فراکتال تصاویر در سه مقیاس پیکر، سیما و چهره محاسبه شده است. نتایج پژوهش در شهر کرمانشاه نشان می دهد که مناظر تاریخی با هویت شهری، عمدتاً دارای پیچیدگی کالبدی بیشتری نسبت به بخش های نوساز هستند. همچنین ارزیابی این پیچیدگی با سه مقیاس مختلف،پایدارتر بودن پیچیدگی کالبدی را در بافت تاریخی نسبت به بافت های جدیدتر نشان می دهد.یعنی مناظر شهری در گذر زمان غنی تر و از لحاظ کالبدی پیچیده تر می شوند، به شرطی که اجزاء جدیدتر به جای تخریب و جایگزینی، به تداوم محتوای کالبدی - بصری آن بیفزایند. در مناظر باهویت این شهر که پیچیدگی بیشتری دارند، تشابه عناصر جدید و قدیم بیش از تمایز، وحدت بیش از کثرت، و درجه تداوم بیش از تحول آن است. محاسبه پیچیدگی ابزار مناسبی برای رصد میزان آسیب پذیری مناظر تاریخی شهر و ارائه راهکارهایی برای تداوم هویت، پیوستگی و پیوند بین حال و آینده است.

explaining co-relationship between the visual complexity of townscape and its physical identity (case study: the historical core of kermanshah city)

the townscape is a blend of traditional and modern elements, forged over different time periods and styles. some components harken back to the texture of the past, while others challenge easy recognition. the central question is how the complexity of physical identity-imparting townscapes, inherently older than their modern counterparts, can be elucidated in comparison to other elements. this research aims to gauge the complexity of an urban street scene using a qualitative and quantitative approach, employing field sampling in the historical context of kermanshah city. utilizing 14 images across seven historical townscapes and elements added to these townscapes in various periods, the fractal dimension of the images has been computed at three scales: figure, face, and facade. the research findings of kermanshah city reveal that historical urban townscapes predominantly exhibit greater physical complexity than newly constructed areas. moreover, an assessment of urban townscape complexity across these three scales indicates that physical complexity remains more steadfast in historical urban townscapes compared to newer counterparts. in essence, townscapes evolve to become richer and more physically complex over time, contingent upon newer additions contributing to the continuity of their physical-visual content rather than eradicating and replacing them. in townscapes characterized by higher complexity, the similarity between new and old elements surpasses differentiation, unity prevails overabundance, and the degree of continuity surpasses transformation. calculating complexity serves as a valuable tool for monitoring damage to the city's historical landmarks and devising solutions for sustaining identity, continuity, and the connection between the present and the future.