جایگاه آیۀ مباهله در مطالعات کلامی فریقین

آیۀ مباهله، جزء نمایان ترین آیاتی است که از دیرباز در متن گفتگوهای کلامی فریقین رایج بوده است. متکلمان امامی بر آن بوده اند که در پرتو دلالت معنایی آیۀ مباهله، پشتوانه‌ای قرآنی برای بنیان های مرامی شیعه فراهم سازند. امامت، افضلیت امام و عصمت، از درخشان ترین دریافت هایی است که در پژوهش های کلامی شیعه از آن یاد شده است اما در مقابل، متکلمان اهل سنت به جز اثبات نبوت،سایر وجوه معنایی که شیعه بدان استناد می‌جوید؛ برنتابیده است و در پیمایش کلامی خویش،کوشیده است با رویکردی سلبی با ادله ای چون پیامبر، مقصود معنایی انفسنا،کودک‌بودن حسنین و ترجیح مفضول بر فاضل، دلالت آیه را در حد یک فضیلت ساده فرو کاهد. اما متکلمان امامی با بهره گیری از ادله عقلی، نقل های روایی، دریافت‌های تفسیری، قواعد ادبی و گزارش های تاریخی در جایگاه دفاع از دریافت های معنایی که از آیۀ مباهله دارند؛ آراء متکلمان عامه را به چالش کشیده‌اند که برآیند آن در اثبات افضلیت تابناک اهل بیت ظهوری روشن دارد.

the place of the verse of mubahala in the shiite and sunni theological studies

the verse of mubahala is one of the most prominent verses that has long been common in the context of shiite and sunni theological conversations. imami theologians have sought to provide qur’anic support for the foundations of the shiite ideology in the light of the semantic meaning of the verse of mubahala. imamate, the superiority of the imam and infallibility is one of the most brilliant perceptions mentioned in shiite theological research. on the other hand, sunni theologians, apart from proving prophethood, have rejected other aspects of the meaning that shiites cite, and in their theological research, they have tried to take a negative approach with arguments such as the prophet, the semantic meaning of the soul, hassanain were child, and the preferred preference on the virtuous, reduce the meaning of the verse to a simple virtue. but imami theologians, using rational arguments, narrative quotations, interpretive perceptions, literary rules and historical reports, defend the semantic perceptions of the verse; they have challenged the views of popular theologians, the outcome of which is clear in proving the radiant superiority of the ahl al-bayt.