ضرورت امامت در آراءخواجه نصیرالدین طوسی

خواجه نصیرالدین طوسی به‌عنوان یکی از متکلمان مشهور شیعه در قرن هفتم با نوشتن آثاری چون (تجرید الاعتقاد) که شیعه و سنی آن را شرح کرده اند؛ توانسته بر اساس قواعد کلامی و فلسفی از آرای شیعه به‌ویژه در مسئلۀ امامت دفاع کند، وی بر متکلمان متاخر خود حتی در جهان تسنن نیز اثر گذاشت وآنان روش وی را الگو قرار داده و کتاب های مهمی را نگاشتند. این پژوهش در صدد است تا با رویکرد توصیفی- تحلیلی، آراء خواجه نصیر را در مبحث امامت به صورت تطبیقی در چهار اثر کلامیشان ارائه کند و در نهایت به این نتیجه دست یافته است که وی، امامت را به‌عنوان یک اصل اعتقادی و در مباحث مستقل مطرح نموده است و سعی کرده به این مباحث ساختار منطقی دهد و آنها را با شیوه ای تحلیلی- منطقی مورد پژوهش قرار دهد؛ در این راستا دلایل ایشان در دو حوزۀ عقلی و نقلی، پرداخته شده است.

necessity of imamate in the votes of khawaja nasr ed-din tusi

khawaja nasr ed-din tusi, as one of the famous shiite theologians in the seventh century by writing such works as (tajrid al-i’tiqad) described by the shiites and sunnis, has been able to defend shitte beliefs, especially in the imamate, by theological and philosophical rules, he influenced his later theologians even in the sunni world and they modeled his method and wrote important books. this research aims to present khawaja nasr ed-din’s view of the imamate in a descriptive-analytical approach and concludes that he has presented the imamate as independent disciplines and has attempted to incorporate all the imamate discourses into it. included. provides a rational structure and puts them into consideration. analytical and logical approach in this study, the views of nasr ed-din are examined in two parts: logical, qur’anic and narrative reasons.