بررسیِ رویکردیْ تمهیدگرایانه از معرفت شناسی اصلاح شده به آیندۀ معرفت شناسیِ باور دینی: مطالعه آراء آلوین پلنتینگا

معرفت شناسی اصلاح شده(کالوینیستی) با قائل شدن به اینکه برخی باورهای انسان، پایه است و از این جهت که واقعاً پایه(زیرینِ زیرین) است نیاز به استدلال ندارد، نوعی از دین شناسی را متفاوت از الهیات طبیعی، ایمان گرایی و مبناگرایی سنتی ارائه می دهد؛ که مبتنی بر شواهد فطری است. مسئله اصلی این پژوهش این است که این نگاه چه تاثیری در آینده دین دارد؟ روش پژوهش، با توجه به بنیادین بودن این مطالعه، کتابخانه ای و مبتنی بر تحلیل جریان کالوینیستی معرفت شناسی است. بنابراین با رجوع به آثار آلوین پلانتینگا بعنوان مبدع این نظریه در فلسفه دین معاصر، و فیش برداری و استناد به آثار وی؛ نتایجی از این قرار حاصل گردید که معرفت شناسی دینیِ آینده دارای شرایطی چنین بوده و خصوصیاتی ذاتی، را برای آینده دین ورزی تمهید می کند؛ از جمله: معقولیت باور، اعتدال گرایی در معرفت شناسی دینی، عدم وابستگی توجیه معرفتی باور به اثبات صدق آن، باور محوری، فردگرایی و منطقه ای شدن باور دینی.

examining a deterministic approach from reformed epistemology to the future of epistemology of religious belief: a study of alvin plantinga’s views

reformed (calvinist) epistemology by holding that some human beliefs are the basis and because they are really the basis (the underlying basis) does not need reasoning, it is a type of theology different from natural theology, faithism and traditional fundamentalism. offers; which is based on natural evidence. the main issue of this research is what effect does this view have on the future of religion? the research method, considering the fundamental nature of this study, is a library and based on the analysis of the calvinist flow of epistemology. therefore, by referring to the works of alvin plantinga as the creator of this theory in contemporary philosophy of religion, and citing and citing his works; the results were obtained that the religious epistemology of the future has such conditions and provides inherent characteristics for the future of religious practice; among them: reasonableness of belief, moderateism in religious epistemology, non-dependence of epistemological justification of belief on proving its truth, central belief, individualism and regionalization of religious belief.