بهبود مستمر در کیفیت آموزش دانشگاهی

بهبود به عنوان یک تلاش مداوم ، برنامه ریزی و همگانی به منظور افزاش کارآیی و اثر بخشی تکنولوژی و نیازهای اساسی رخ می دهد . مدیریت کیفیت جامع tqm‌به عنوان یکی از نظریه های جدید مدیریت ، این موضوع را مورد توجه شایانی قرارداده و بهبود مستمر یکی از اصول اساسی این نظریه است . این مقاله در ابتدا به مفهوم بهبود ، بهبود مستمر فرآیند و شیوه های بهبود مستمر پرداخته است و سپس بهبود مستمر کیفیت در آموزش دانشگاهی و هفت جانبه اساسی مربوط به آن را مورد بحث قرارداده است : اهداف و طرح درس ، مواد آموزشی ،‌ منابع ، تعادل اعضای هیات علمی و دانشجویان ، سنجش و ارزیابی مدیریت و ارزشیابی درس . مقاله با نتایج یک پژوهش که در دانشگاه اصفهان با یک نمونه 79 نفری از اعضای هیئت علمی و 561 نفر از دانشجویان دختر و پسر این دانشگاه انجام شده به پایان می رسد . نتایج این پژوهش که بر اساس داده های بدست آمده و با استفاده از آزمون t و f تجزیه و تحلیل شده ، نشان می دهد که به نظر اعضای هیات علمی و دانشجویان کیفیت آموزش در این دانشگاه در جهت بهبود مستمر نیست و میانگین بدست آمده از هر دو نمونه از حد متوسط بر اساس طیف لیکرت کمتر است .