عدم تعادل های ساختاری و ناحیه ای در استان اصفهان

عوامل گوناگون متشکل از عوامل طبیعی ، عوامل اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی ، نابرابری های منطقه ای را ایجاد نموده و ان را تشدید می کند .توجه به رهیافت توازن منطقهای ، کاهش ناهمگونی و نابرابری های منطقه ای و بخشی، سیاستگذاری و برنامه ریزی منطقه ای برای توزیع هدف هایی که بر حسب ویژگیهای ساختاری ، امکانات و محدودیت های هر منطقه ، تغییر می کند ، مستلزم مطالعه و شناخت اهمیت خصوصیات هر منطقه با توجه به جایگاه آن در کل سیستم منطقه ای می باشد . در این پژوهش ، شهرستانهای استان اصفهان از نظر شاخص ها و متغیرهای اقتصادی - اجتماعی مختلف مورد برسی و مقایسه قرار می گیرند و شهرستانهای مورد مطالعه از نظر سطح برخورداری از شاخص های یاد شده ، رتبه بندی می شوند . داده های آماری مورد استفاده از نوع عمومی و مادر و بر اساس نتایج آخرین سرشماری عمومی نفوس و مسکن ( آبان ماه سال 1375 ) است . فرآیند تجزیه و تحلیل آماری داده های مورد بررسی پژوهش نیز اشمل دو قسمت است .در قسمت اول شهرستانهای استان اصفهان بر اساس شاخص بهرجا یا نسبت مکان مقایسه و تفکیک کمی شوند .دذر قسمت دوم ، شهرستانهای استان اصفهان بر اساس روش تحلیل عاملی که داری کاربردهای آماری گسترده ای در تجزیه و تحلیل های منطقه ای می باشند مورد مقایسه و تفکیک قرار می گیرند . یافته های تحقیق نشان میدهد ، شهرستانهای فریدونشهر ،‌اردستان ، نایین ، نطنز ، سمیرم و فریدن ، از نظر برخورداری از شاخص های اقتصادی - اجتماعی مورد مطالعه ( شامل ضریب شهر نشینی ، نسبت باسوادی ، وضع آموزش، حمام در محل سکونت ، تلفن و شاخص های : تعداد پزشک ، تعداد تخت ، تعداد تاسیسات ورزشی و تعداد کتاب موجود در کتابخانه های عمومی برای هر یکصد هزار نفر جمعیت ) رتبه های بسیار پایین را به خود اختصاص می دهند .