رتبه بندی شهرستانهای استان اصفهان از نظر شاخص های صنعتی

در شرایط فعلی ناهمسانی و توزیع ناهماهنگ روند سرمایه گذاری های صنعتی در سطح کشور، یکی از معضلات و مشکلات اقتصاد ایران به شمار می رود. در حالی که کارخانجات صنعتی در برخی نواحی به صورت متمرکز گسترش یافته اند، مناطقی دیگر وجود دارند که با وجود داشتن پتانسیل ها و قابلیت های گوناگون از وجود کارخانجات تولید بی بهره اند. بر این اساس تحقیق حاضر با استفاده از روش تاکسونومی عددی، در دو دوره آماری، شهرستان های استان اصفهان را مورد رتبه بندی صنعتی قرار داده و با یکدیگر مقایسه می کند. خلاصه نتایج چنین آشکار می کند که در سال 1365، شهرستان اصفهان و کاشان به دلیل وضعیت ممتاز و اردستان به دلیل شرایط نامناسب غیر همگن (وجود اختلاف فاحش با سایر شهرستان ها) بوده و برخوار و میمه، نجف آباد و شهرضا صنعتی ترین شهرستان های استان بوده اند. د رمقابل سمیرم، فریدونشهر و نیز غیر صنعتی ترین شهرستان ها به شمار می آمده اند. در سال 1375، دو شهرستان اصفهان و برخوار و میمه به دلیل وضعیت ممتاز غیر همگن تشخیص داده شده و نجف آباد، خمینی شهر و کاشان صنعتی ترین و لنجان و فریدونشهر و سمیرم محترومترین و غیر صنعتی ترین شهرستان های استان بوده اند. در طی دوره مورد بررسی، دوگانگی ها و شکاف موجود بین درجات توسعه نیافتگی کاهش یافته که این امر توزیع عادلانه تر مشخصات بخش صنعت و رشد هماهنگ و همسان تر شهرستان ها در روند صنعتی شدن را نشان می دهد.