رابطه فرهنگی سیاسی و توسعه نیافتگی سیاسی در ایران (57-1332) بر مبنای نظریه آلموند
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
امام جمعه زاده جواد ,یاری عبدالرضا
|
|
منبع
|
مجله دانشكده علوم اداري و اقتصاد دانشگاه اصفهان - 1382 - دوره : 15 - شماره : 2 - صفحه:1 -32
|
|
چکیده
|
در بررسی توسعه نیافتگی سیاسی، علل و عوامل مختلفی نقش دارند بی تردید در میان همه عوامل، آنچه از اهمیت ویژه ای برخوردار است، فرهنگ و نگرش سیاسی شهروندان است. در این تحقیق با استفاده از دیدگاه های گابریل آلموند در مورد فرهنگ سیاسی و توسعه نیافتگیی سیاسی، به ارزیابی آن در مورد جامعه ایران در سال های 57-1332 پرداخته می شود. بر این اساس فرهنگ سیاسی در چهار سطح مورد مطالعه قرار می گیرد. در سطح کلان به مسایل همچون مشروعیت، هویت ملی، ساخت قدرت سیاسی و ایدئولوژی سیاسی در سال های مورد نظر اشاره شده است و نگرش نخبگان سیاسی حاکم و توده مردم نسبت به این موضوعات بررسی شده است. در سطح درونداد( فرایند تصمیم گیری) به بررسی ساختارها و نقش هایی همچون احزاب سیاسی و نخبگان سیاست گذار پرداخته می شود. در این سطح جهت گیری توده مردم نسبت به احزاب سیاسی و همچنین نقش نخبگان سیاست گذار در توسعه سیاسی مورد مطالعه قرار می گیرد. در سطح برونداد ( روند اجرای تصمیم) به عملکردهای نظام سیاسی اشاره می شود. علاوه بر این ساختار بوروکراسی که عهده دار اجرای تصمیمات نظام سیاسی است، موضوع جهت گیری سیاسی افراد قرار می گیرد.نهایتا در سطح فردی، به علل و عواملی که در گسترش نوگرایی فرهنگ سیاسی نقش دارند اشاره شده است در این زمینه به تاثیر آموزش و وسایل ارتباط جمعی در سال های مورد نظر بر نگرش سیاسی مردم پرداخته شده است.
|
|
کلیدواژه
|
مشارکت سیاسی - مشروعیت سیاسی - بی اعتمادی سیاسی - فرهنگ سیاسی - توسعه نیافتگی سیاسی
|
|
آدرس
|
دانشگاه اصفهان, گروه علوم سیاسی , ایران, دانشگاه اصفهان, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|