نگاهی بر ارزیابی متوازن به عنوان یک سیستم استراتژی مدیریت

ارزیابی متوازن در دهه 1990 به وسیله کاپلان ونورتون توسعه یافت و صدها شرکت از آن برای سنجش موفقیتشان در رسیدن به اهداف استراتژی خود استفاده نمودند. ارزیابی متوازن برای سازمانها ابزاری را فراهم می آورد تا سازمانها با آن بتوانند استراتژی های خود را به عمل تبدیل کنند و نیز موفقیت را از طریق چهار دیدگاه متوازن و مرتبط به هم اندازه گیری می کند که عبارتند از مالی، مشتری، فرآیندهای داخلی، و نهایتا میزان رشد و یادگیری. ارزیابی متوازن در صدد بر می آید تا بین درستی و صحت داده های مالی کوتاه مدت با عوامل ملیاتی بلند مدت موفقیت آتی شرکت، توازن بر قرار کند.کلمه balance اشاره به موازنه بین شاخص های مالی و غیرمالی، بین موسسات داخلی و خارجی یک سازمان و بین شاخص های آینده نگر و شاخص های گذشته نگر دارد. کاربرد ارزیابی متوازن برای بسیاری از شرکتها از ابزار اندازه گیری که کاپلان ونورتون به عنوان سیستم مدیریت استراتژیک شرح دادند استنتاج شده است. در این روش بیان شده است که ارزیابی متوازن یک سازمان را قادر می سازد تا با ترکیب این سیستم با فرآیندهای کلیدی مدیریت، بین فعالیت های کوتاه مدت و استراتژی بلند مدت اتصال و حلقه ارتباطی ایجاد کند. در نهایت، برای اطمینان از اینکه اهداف بلند مدت در سراسر سازمان تسری یافته است، بسیاری از شرکت ها ارزیابی را در واحدها و دوایر تجاری در تمام سطوح جاری می سازند. ایجاد این چنین وضعیتی، به همه کارمندان فرصتی می دهد تا ببینند چگونه فعالیت های روزانه آنها با اهداف بلند مدت شرکت متصل است و شاید مهمتر از همه این باشد که ارزیابی متوازن که یک ابزار ارتباطی پر قدرت است که نشاندهنده معیارهای مهم موفقیت برای هر شخصی در سازمان است. کاپلان ونورتون معتقدند، ارزیابی متوازنی که ساختار خوبی داشته باشد، باید استراتژی سازمان را از طریق یک سری ارتباطات علت و معلولی جدانشدنیی در معیارها بیان کند.