بررس و تعیین اولویتهای سرمایه گذاری در صنایع کشور

همه کشورهای در حال توسعه ای که در آنها رشد اقتصادی مترادف با رشد صنعتی است ، همواره به دنبال انتخاب یک الگو ، برای دستیابی به رشد و توسعه صنعتی بوده اند . در این مورد ، صاحبنظران و برنامه ریزان ، نظریه های متفاوتی را ارائه داده اند که اختلاف عمده آنان در این است که منابع بیشتر باید به کدام بخش یا بخش های صنعتی تخصیص یابد ؟ تعیین دقیق این موضوع از آن نظر اهمیت دارد که می تواند به منزله نیروی محرک رشد و توسعه باشد . در این مطالعه با بحثی راجع به نظریه های رشد متعادل و رشد نامتعادل و پذیرش نظریه رشد نامتعادل ، و با استفاده از شاخص های قدرت انتشار و حساسیت ،‌و تحلیل انحراف معیار در خصوص پیوندهای پسین و پیشین ،‌استخراج شده از جدول داده - ستانده 78 بخشی سال 1370 اقتصاد ایران ، به بررسی فعالیت های صنعتی پرداخته ایم . سرانجام فعالیت های صنعتی بر اساس انگیزش های ایجادی برای اقتصاد از منظر نیازشان به داده های واسطه ای و نیز توانایی بالقوه در درونی کردن فرایند تولید و یکپارچگی اقتصاد ایجاد آثار ثانویه ، در 4 گروه دسته بندی شده اند . آنگاه بخش های محصولات اساسی ، یعنی فولاد و ذوب آهن ، آآلومینیوم و سایر محصولات اساسی فلزات غیر‌آهنی ،‌محصولات لاستیکی و پلاستیکی ، سایر مواد و محصولات شیمیایی ، مواد پلاستیکی و الیاف مصنوعی ، دارو و محصولات دارویی ، منسوجات ، کاغذ ، خمیر کاغذ و قوا ، قند و شکر و سایر محصولات غذایی به عنوان اولویت های سرمایه گذاری مشخص شده اند .