نقش سرمایه اجتماعی در افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران

سرمایه‌اجتماعی: سرمایه اجتماعی یکی از مهم‌ترین شاخصه‌های رشد و توسعه هر جامعه‌ای به‌شمار می‌آید اصطلاح سرمایه اجتماعی اولین‌بار در اثر کلاسیک «جین جاکوب» با نام مرگ و زندگی شهرهای بزرگ آمریکایی در سال 1961 به‌کار رفته است. کاربرد این مفهوم به‌تدریج از دهه 1990 به این‌سو در رساله‌ها و مقالات دانشگاهی با کارهای افردی چون جیمز کلمن، پیر بوردیو، رابرت پاتنام، و فرانسیس فوکویاما افزایش یافته است. مفهوم سرمایه اجتماعی دربرگیرنده مفاهیمی چون اعتماد، همکاری و همیاری میان اعضای گروه یا جامعه است. می‌توان گفت اگر سرمایه فیزیکی آن چیزی است که در ساختمان، زمین یا تجهیزات مولد وجود دارد، سرمایه اجتماعی چیزی است که در روابط یا شبکه‌های خود با دیگر افراد مانند اعتماد، اعتقاد، باورها و ... داریم با این تفاوت که مالکیت سرمایه اجتماعی جمعی است و بهره‌برداری از آن حتی ممکن است به افزایش آن منجر شود. سرمایه اجتماعی با متغیرهای شناخته‌شده جامعه شناختی هم‌چون اعتماد، آگاهی، نگرانی درباره دیگران و مسائل عمومی، مشارکت در مسائل عمومی و انسجام و همبستگی گروهی و همکاری ارتباط دارد. به‌زعم فوکویاما سرمایه اجتماعی یکی از عناصر قدرت است. قدرت نرم: با پایان گرفتن جنگ سرد و تغییر در چهره سنتی قدرت، چهره جدیدی از قدرت پا به منصه ظهور نهاد که از آن با عنوان قدرت نرم یاد می‌شود. اصطلاح قدرت نرم اولین‌بار توسط «جوزف نای» مطرح گردید قدرت نرم، توانایی جذب بدون اجبار مردم به‌طرف خود است. مشروعیت محور قدرت نرم است.اگر افراد یا ملتی اهداف کشور دیگر را مشروع بدانند، ترغیب آنان به پذیرش رهبری آن کشور بدون استفاده از تهدید و تطمیع آسان‌تر خواهد بود. مشروعیت هم‌چنین می‌تواند هزینه‌های کاربرد قدرت سخت در شرایط لازم را کاهش دهد. قدرت نرم دربرگیرنده گونه‌ها و اشکال مختلفی است که در میان آن‌ها بلاشک، نیرومندترین، موثرترین و نافذترین شکل قدرت نرم، قدرت اجتماعی است. براساس نظر جوزف نای، «مشروعیت» محور قدرت نرم است با این تعریف می‌توان گفت سرمایه اجتماعی از جمله موضوعات مهمی است که تاثیر به‌سزایی در افزایش قدرت نرم دارد. وضع مفهوم قدرت نرم دلالت به این معنا دارد و نشان می‌دهد که یک نظام سیاسی می‌تواند از سرمایه اجتماعی در راستای بسیج نیروها برای تحقق اهدافش بهره برد. با عنایت به اهمیت سرمایه اجتماعی و کارکرد آن و هم‌چنین مولفه‌های تشکیل‌دهنده قدرت نرم می‌توان پی به این نکته برد که سرمایه اجتماعی تاثیر به‌سزایی در پیشبرد قدرت نرم و افزایش آن دارد.

the rule of social capital to increase soft power of islamic republic of iran

social capital is one of the most important features of any community development. this concept was first used by jean - jacob’s classics in 1961.and since the 1990 s, there has been an increase in articles by people like james coleman, pierre bourdieu, robert pattnam, and francis fukuyama. social capital comprises notions such as trust, cooperation and companionship among community members. social capital is what we have in our relationship with other people like trust ,confidence, beliefs. social capital relates to well - known sociological variables such as trust, knowledge, concern about others and public issues, participation in public matters and cohesion and teamwork and collaboration. based on fukuyama thinks social capital is considered one of the elements of power. at the end of the cold war, a face of power came out, as soft as power and was first introduced by joseph nye. soft power is the ability to attract people without compulsion. legitimacy is the pivot of soft power. if a nation legitimate the goals of another country , it will be easier to persuade them to adopt the country ’s leadership without the use of threats. legitimacy can reduce the cost of rigid power usage. in the form of soft power, the most effective form is social power. social capital is one of the important issues affecting soft power. given the importance of social capital and its function as well as soft power components it can be said that social capital has a significant role in promoting soft power and increasing it