بایسته های رفتاری گروه های جهادی در تعامل با ساختارهای دولتی، بنیادهای خیریه و سازمان های مردم نهاد (مطالعه موردی شهرستان های جیرفت، عنبرآباد و کهنوج)

پس از جهاد سازندگی در سال 1379 گروه‌های جهادی با هدف محرومیت‌زدایی کار خود را در مناطق کم برخوردار آغاز کردند. جنوب استان کرمان از جمله این مناطقی است که حضور گسترده گروه‌های جهادی را به خود دید. جنوب کرمان با وجود ظرفیت‌های بی‌نظیر و منابع گوناگون در حوزه‌های مختلف، از زیرساخت‌های مناسب و قابل قبولی برخوردار نیست. با توجه به این موضوع گروه‌های جهادی در این منطقه شکل گرفتند تا ضمن مطالبه‌گری حقوق طبیعی مردم، به کار سازندگی بپردازند. در این راستا گروه‌های جهادی علاوه بر توان داخلی از ظرفیت‌های بزرگ دیگری در جهت محرومیت‌زدایی استفاده می‌کنند که این ظرفیت‌های بزرگ همان ساختارهای دولتی، بنیادهای خیریه و سازمان‌های مردم نهاد هستند. جهادگران با تکیه بر پتانسیل‌های بخش‌های مختلف دولتی، بنیادهای خیریه و سازمان‌های مردم نهاد(سمن) می‌توانند در کار جهادی به موفقیت‌های چشم‌گیری دست یابند. اکنون در ارتباط با این موضوع تعاملات گروه‌های جهادی هدف که شامل 17 مورد می‌باشند را در سه شهرستان جنوبی کرمان از جمله؛ جیرفت، عنبرآباد و کهنوج با ساختارهای دولتی و بنیادهای خیریه مورد واکاوی قرار خواهیم داد. که نتایج به دست آمده در این خصوص شامل 33 مورد ارتباط متقابل با ساختارهای دولتی و 46 مورد ارتباط با بنیادهای خیریه می‌باشد. همچنین تمامی اطلاعات گردآوری شده با استفاده از روش کیفی- تحلیلی پردازش شده‌اند. هدف از این مقاله نیز بررسی ارتباطات و تعاملات موثر میان گروه‌های جهادی، ساختارهای دولتی، بنیادهای خیریه و سازمان‌های مردم نهاد می‌باشد.

behavioral requirements of jihadist groups in proper interaction with government structures, charitable foundations and non-governmentalorganizations (seman) (case study of jiroft, anbarabad and kohnuj cities)

after the construction jihad in 1379, jihadist groups started their work in the less privileged areas with the aim of removing deprivation. the south of kerman province is one of these areas that saw the large presence of jihadi groups. south kerman,despite its unique capacities and various resources in different areas, does not havesuitable and acceptable infrastructures. according to this issue, jihadi groups wereformed in this region to do construction work while demanding people's natural rights.in this regard, jihadi groups, in addition to internal power, use other large capacities inorder to remove deprivation, and these large capacities are the government structures,charitable foundations, and non-governmental organizations. relying on the potentialsof various government departments, charitable foundations and non-governmentalorganizations (seman), jihadists can achieve significant success in jihadi work. now,in connection with this issue, the interactions of the target jihadist groups, whichinclude 17 cases, in the three southern cities of kerman, including; we will analyzejiroft, anbarabad and kohnuj with government structures and charitable foundations.the results obtained in this regard include 33 cases of mutual relations withgovernment structures and 46 cases of relations with charitable foundations. also, allthe collected information has been processed using the qualitative-analytical method.the purpose of this article is to investigate effective communication and interactions between jihadi groups, government structures, charitable foundations and nongovernmental organizations