تحلیل روایت‌شناسانه «یک عاشقانه آرام» بر اساس نظریه «ژرار ژنت»

روایت شناسی شاخه ای از مطالعات ادبی است که به تجزیه و تحلیل روایت و نظام های حاکم بر روایت و ساختار و پیرنگ داستان می پردازد. روایت شناسی به عنوان رویکردی نظام مند، می کوشد به نظام معنایی فراتر از متن برسد و گفتار روایی یا متن را فهم پذیر نماید. شناخت روش های کارکرد روایت، ما را در فهم متون ادبی یاری می رساند. از جمله برجسته ترین خصوصیات ادبیات پسامدرن، کوشش در جهت محو عنصر زمان و به تبع آن روایت در نثر داستانی می باشد و یک عاشقانه آرام نادر ابراهیمی، نمونه ای برجسته از این نوع داستان به حساب می آید. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و با واکاوی رمان یک عاشقانۀ آرام بر پایۀ نظریۀ روایت در زمان ژرارژنت صورت می گیرد. ژرار ژنت -از پیشگامان این رویکرد ساختارگرا - برای توصیف و تحلیل ساختارهای متون ادبی پنج مبحث نظم، تداوم، بسامد، وجه و لحن را مهم می دانست. نتایج پژوهش بیانگر آن است که یک عاشقانۀ آرام از انسجام خوبی برخوردار است. از سوی دیگر، به هم ریختگی زمانی در رویدادها، داستان را هنری تر می سازد؛ این زمان پریشی در رمان به کرات دیده می شود و زمان مدام بین گذشته و حال در جریان است. فصل اول بیشتر جنبۀ گذشته نگری دارد؛ این گذشته نگری ها عموما از نوع درون داستانی بوده و پی در پی آمدن آن، در داستان، باعث کندی زمان می شود. از نظر تداوم رمان در لایۀ سطحی، همان گذر روزهاست و شتاب مثبت و حذف زمان در آن زیاد دیده می شود. لایۀ محتوای داستان دارای شتاب منفی است. کل رمان، دیالوگ محور است که بیشتر این گفتگوها در قالب احساسات و اعتقادات گیله مرد متجلی شده است. مکث توضیحی طولانی را به وفور در داستان شاهد هستیم که موجب کندی سیر داستانی شده است. همچنین، بسامد از نوع مکرر و بازگو در سرتاسر داستان مشهود است. از نظر وجه، داستان بر پایه دو زاویه دید دانای کل و اول شخص بنا شده است که البته بیشتر رمان بر پایه اول شخص است و زاویه دید سوم شخص در مواردی اندک کاربرد دارد.

narrative analysis of a quiet romance utilizing gérard genette's theory [in persian]

narratology, a field within literary studies, focuses on analyzing narratives, narrative systems, story structures, and storytelling techniques. it aims to uncover the more profound meaning embedded within texts and enhance our understanding of narratives. postmodern literature often challenges conventional notions of time and narrative in prose fiction. nader ebrahimi’s "a quiet romance" exemplifies this type of narrative. this descriptive-analytical study examines "a quiet romance" through the lens of gérard genette’s theory of narrative time. genette, a prominent figure in structuralist narratology, emphasizes the significance of order, duration, frequency, focalization, and voice in describing and analyzing the structures of literary texts. the research findings reveal that "a quiet romance" exhibits strong coherence. however, deliberate temporal disruptions in the events add artistic depth to the story. these temporal disruptions are prevalent throughout the novel, with frequent shifts between the past and the present. the initial chapter primarily focuses on the past, incorporating retrospective elements contributing to a slower pace. in terms of duration, the surface layer of the novel follows the passage of days, creating a sense of positive acceleration and time omission. conversely, the content layer of the story conveys a negative sense of acceleration. dialogues, predominantly conveyed through the emotions and beliefs of the character "gile mard," form the narrative’s core. the story often includes extended descriptive pauses, contributing to a slower narrative progression. repetition and recounting are also prominent features of the narrative. regarding focalization, the story utilizes two perspectives: an omniscient narrator and a first-person narrator, with the majority of the novel adopting the first-person viewpoint while the third-person perspective is sparingly employed.