دیدگاه دختران جوان نسبت به احساس تنهایی در پارک‌های شهر سنندج در جهت ارتقاء کیفیت زندگی

زمینه و هدف: پارک‌های شهری به‌عنوان فضاهایی برای فرار از زندگی شهری، تقویت سلامت جسمی و روانی و ایجاد تعاملات اجتماعی اهمیت دارند. جوانان، به‌ویژه دختران 15 تا 24 ساله، از گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه هستند که حضور کمتری در پارک‌ها دارند. پارک‌های شهری با تقویت سلامت روانی و کاهش تنهایی، برای جوانان، به‌ویژه دختران 15 تا 24 ساله، اهمیت دارند. روش بررسی: این مطالعه در شهر سنندج انجام گرفته و تعداد 513 پرسشنامه توسط دختران جوان حاضر در پارک آبیدر، آشتی، روجیار و کوچکه رش سنندج توزیع و تکمیل گردید. پرسشنامه از 3 متغیر مستقل (فعالیت‌ها، اجتماع پذیری و آسایش و رفاه) ساماندهی شده بود و داده‌های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss مورد آنالیز و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: بررسی نتایج حاصل از همبستگی اسپیرمن در نرم‌افزار spss نشان داد که فعالیت در پارک، با ضریب همبستگی 0.800، بیشترین تاثیر را بر کاهش احساس تنهایی دختران جوان داشته است. پس از آن، اجتماع‌پذیری پارک با ضریب همبستگی 0.707 و آسایش و رفاه پارک با ضریب همبستگی 0.682 به ترتیب در رتبه‌های دوم و سوم قرار گرفته‌اند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ایجاد فرصت‌های مناسب برای فعالیت و تعاملات اجتماعی در پارک‌ها، به همراه تامین آسایش و رفاه، می‌تواند نقش مهمی در کاهش احساس تنهایی دختران جوان ایفا کند. توجه به ترجیحات آنان می‌تواند پارک‌ها را به فضاهایی تبدیل کند که نقش موثری در بهبود کیفیت زندگی و کاهش احساس تنهایی دختران جوان در جوامع امروزی ایفا کنند.

the point of view of young girls towards the feeling of loneliness in the parks of sanandaj city in order to improve the quality of life

background and aim: urban parks serve as escapes from the city, improving mental and physical health and promoting social interaction. young people are among the most vulnerable populations in society and are less likely to visit parks, especially girls between the ages of 15 and 24. young people benefit from urban parks because they improve mental health and reduce loneliness, especially among girls between the ages of 15-24.methods and material: in this study 513 questionnaires were distributed and completed by young girls living in the parks abidar, ashti, rojiar and kochka-rash were present in sanandaj city as part of this study. activities, sociability, and comfort and well-being were the three independent variables that made up the questionnaire. spss software was used to analyze the collected data.results and discussion: with a correlation coefficient of 0.800, spearman correlation results in spss software showed that park activities had the greatest impact on reducing young girls’ feelings of loneliness. the sociability of the park (correlation coefficient: 0.707) and comfort and well-being (correlation coefficient: 0.682) are then individually ranked second and third. according to the study’s findings, young girls’ feelings of loneliness in parks can be alleviated by providing them with appropriate opportunities for social interactions and activities, as well as comfort and well-being. by taking their preferences into account, parks can be transformed into spaces that effectively support improvisation.