بسیج عمومی به مثابۀ یک وضعیت اجتماعی در کلانشهر مدرن و بازنمود آن در بیم و امید (1339)

از ارنست یونگر نویسنده و نظریه‌پرداز برجسته‌ آلمانی، به عنوان یکی از مهمترین نویسندگان قرن بیستم یاد می‌شود. وی در کنار افرادی همچون کارل اشمیت، و مارتین هایدگر در زمره‌ روشنفکران راست‌گرایی بودند که دیدگاه‌ها و نظریاتشان در به‌قدرت‌رسیدن حزب نازی تاثیر فراوانی داشت. بحث یونگر در رابطه با بسیج عمومی، از جنگ و مبارزه به مثابه‌ الگویی برای شکل‌دهی به یک وضعیت اجتماعی بهره می‌گیرد که نظم اجتماعی را بر مبنای مفاهیم جنگی بازپیکره‌بندی می‌کند. در این وضعیت نظامی‌سازی و بسیجِ زمان جنگ به ساختار اجتماعی تزریق می‌شود. پژوهش حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای صورت گرفته است، می‌کوشد با تحلیل فیلم بیم و امید (1339) ساخته‌ گرجی عبادیا، نحوه‌ بازنمود وضعیت بسیج عمومی و کنترل اجتماعی را در این اثر موردمطالعه قرار دهد. بیم و امید روایت زندگی مرد متاهل جوانی به نام آقای کریمی است که به‌واسطه‌ بحران اقتصادی و مالی دهه‌ سی به تازگی کار خود را از دست داده، بدین خاطر نمی‌تواند وعده‌هایی که برای شب عید به خانواده‌اش داده را عملی سازد. با درنظرداشتن شرایط نامساعد اجتماعی، بحران اقتصادی و گسترش اعتراضات و اعتصابات در مخالفت با حکومت در سال‌های انتهایی دهه‌ سی، پژوهش حاضر می‌کوشد برخی از دلالت‌های اجتماعی و سیاسی این اثر را آشکار کند. از این منظر، فیلم به مثابه‌ اثری پروپاگاندایی عمل می‌کند که تصویری فانتزی از جامعه‌ای همدل و منسجم ارائه می‌کند که شهروندان و حکومت برای مقابله با خطری که جان یکی از شهروندان را تهدید می‌کند (استعاره‌ای از تهدید نظم اجتماعی)، بسیج می‌شوند. آرامش و ثبات خانوادگی و اجتماعی به تصویر درآمده در انتهای فیلم، با تمایل حکومت پهلوی برای ایجاد ثبات و برقراری نظم از بطن اعتراضات و اعتصابات این ایام در پیوند قرار می‌گیرد.

total mobilization as a social condition in the modern metropolis and its representation in fear and hope (1960)

ernst jünger, a distinguished german author, and theorist is known as one of the most significant authors of the 20th century. along with individuals like carl schmitt and martin heidegger, he was among those right-wing thinkers whose ideas and theories had a great impact on raising the nazi party. jünger’s argument regarding total mobilization uses war and struggle as a model for the formation of a social condition in which the social order is reconfigured according to the concepts related to war. in such a condition, militarization and mobilization of wartime are injected into the social structure. based on a descriptive-analytic method and by using library references, the present research aims at analyzing fear and hope (1960) film directed by george ovadiah and studying how the condition of total mobilization and social control is represented in this film. fear and hope is the life story of a young married man named mr. karimi who due to the economic and financial crisis of the 1950s has just been dismissed from his job and as a result, cannot afford the expenses of the new year ceremony. regarding the impaired social condition, economic crisis, and the spread of demonstrations and strikes against the government in the late 1950s, the present study tries to unfold some socio-political implications of the film. in this regard, the film acts as a propagandistic work that introduces a fanciful image of a coherent empathetic society in which the government and citizens are mobilized to confront the danger that is threatening one of the citizen’s life (a metaphor of threatening the social order). the social-familial peace and stability pictured at the end of the film can be linked to the pahlavi regime’s tendency to establish stability and order in the heart of demonstrations and strikes.