باغ ایرانی فراتر از یک باغ زمینی معماری باغ و امکان تاثیر آن در طراحی فضاهای سبز شهری

با افزایش جمعیت شهرنشین جهان و متراکم‌تر شدن فضاهای شهری، هر روز شاهد گسسته‌تر شدن افراد شهرنشین از فضاهای سبز طبیعی هستیم. ارتباط با فضاهای طبیعی و سبز یکی از نیازهای اساسی افراد و با سلامت (فیزیولوژیک و روانی) آنها در ارتباط مستقیم است. اما به نظر بسیاری از محققان سلامتی زمانی ایجاد می‌شود که افراد در ارتباط مداوم با این‌گونه فضاها باشند، از این رو طراحان باید عواملی که باعث به وجود آمدن ارتباط مداوم افراد با این فضاها می‌شود را شناسایی و در طراحی خود به کار بگیرند. از این جهت معماری باغ سنتی که میراث به‌جامانده از نحوه‌ به‌کارگیری ارزش‌ها و فرهنگ کشورها در ساماندهی محیط طبیعی است، می‌تواند منبع مناسبی برای استخراج نوعی طراحی باشد که زمینه‌ ارتباط مداوم افراد با فضاهای سبز را به وجود آورد. در این راستا برای پاسخ به این سوال که آیا معماری باغ ایرانی می‌تواند منبع مناسبی برای الگوبرداری در طراحی فضای سبز باشد یا خیر، در پژوهش حاضر برای شناخت عواملی که حس زیبایی در باغ ایرانی ایجاد می‌کند، از تحلیل زیبایی‌شناسی استفاده شده و از روش نشانه‌شناسی سعی شده تا نمادها و نشانه‌های استفاده‌شده مورد ارزیابی قرار گیرد. در ادامه نیز برای دستیابی به مفهوم باغ‌سازی که باغ ایرانی را به صورت مشخص به مکانی متمایز تبدیل می‌کند از شیوه‌ ارزیابی پدیدارشناسی استفاده می‌شود.

beyond an earthly garden: iranian garden architecture and its potential influence on urban green space design

with the increase of the world’s population and the densification of urban spaces, urban residents are getting disconnected from natural green spaces. association with natural and green spaces, one of the basic needs of people, is directly related to health benefits (e.g. physiological and mental). however, health researchers argue that the health benefits of urban green spaces are associated with people’s constant exposure to such spaces. therefore, designers must identify and employ the factors that encourage people to use these places more frequently. hence, traditional garden architecture, which is a legacy reflecting the cultural values of each country in organizing the natural environment, can be a good source for extracting the types of designs that create the context for individuals’ constant communication with such places. in this regard, to answer the question of “whether the architecture of iranian gardens can serve as a guide for designing urban green space or not”, we used aesthetic analysis and identified the factors that create a sense of beauty in iranian gardens. semiotic analysis assisted us in evaluating the used symbols and signs in the garden architecture. to understand the concept of garden architecture, which makes the iranian garden a distinct place, we used a phenomenological analysis method.