تحلیل فضاهای گردشگری شهرستان رامسر از منظر امنیت با استفاده از تکنیک چیدمان فضا (مطالعۀ موردی: باغ 33 هکتاری شهرستان رامسر)

یکی از شاخصه‌های مهم حضورپذیری شهروندان در فضاهای شهری، امنیت در مکان‌های عمومی است که سبب رونق و پویایی محیط شهری می‌شود و در خلق فرهنگ تعامل، حیات شبانه، کاهش استرس، حضور فعال مردم و گروه‌های مختلف سنی و جنسیتی نمود دارد. این موضوع زمانی اهمیت بیشتری می‌یابد که تفاوت‌های فرهنگی، سنی و اقتصادی در بین کاربران یک مجموعه تنوع بیشتری یافته و عملکرد محیط، نیازمند تعامل دوسویه میان کاربران باشد و از این حالت می‌توان، فضاهای گردشگری را دارای این خصوصیت دانست. این مقاله به بررسی نیاز به افزایش امنیت در فضاهای گردشگری شهرستان رامسر می پردازد که به دلیل توسعه و تنوع فضاهای گردشگری از دیرباز و سفرهای مکرر گردشگران در روزهای مختلف سال در این منطقه، اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش پس از مطالعات کتابخانه‌ای در حوزة امنیت و پارامترهای آن، به منظور تدقیق یافته‌های حاصل و بررسی شاخص‌های کالبدی موثر بر امنیت فضای گردشگری از راهکارهای تکنیک نحو فضا استفاده می‌شود. در مرحلة بعد پرسشنامة اولیه، جهت شناسایی مناطق مختلف مجموعة گردشگری طراحی شده که منطقه‌بندی بر اساس نقشه‌برداری رفتاری از آن حاصل‌شده و مورد برداشت میدانی قرار می‌گیرد؛ سپس با استفاده از نرم افزار depth map،  به تحلیل مولفه‌های چیدمان فضایی در فضاهای برداشت‌شده پرداخته می‌شود. این پژوهش به دنبال پاسخ به این سوالات است که چه بخش‌هایی از محیط گردشگری در شهرستان رامسر دارای احساس امنیت بیشتر یا کمتری است؟ چه شاخص‌هایی از تکنیک نحو فضا، قرابت بیشتری با نظر کاربران این سایت در شناخت امنیت مکان دارد؟ در نتیجة این پژوهش به نظر می‌رسد هر کدام از شاخص‌های نحو فضا به بخشی از مسئله‌های امنیت فضای باغ سی‌وسه هکتاری شهرستان رامسر پاسخ دادند و در این میان شاخصة تقعر و تحدب فضا و عمق، نقش موثری در راهکار نظارت طبیعی و حریم فضایی دارد.