the effectiveness of cognitive-behavioral therapy on chronic pain and cognitive-emotional regulation in patients with irritable bowel syndrome

Objective: irritable bowel syndrome is a chronic and debilitating digestive disorder that is more common in people withpsychological disorders than in the general population. this study is aimed at the effectiveness of cognitive-behavioraltherapy in the mitigating of chronic pain and cognitive-emotional regulation in patients with irritable bowel syndrome.method: this study investigates the efficacy of cognitive-behavioral therapy on chronic pains and cognitive emotion regulation in patients with ibs. the research method is quasi-experimental with a pretest-posttest and control group and a six-month followup. all patients with ibs who had presented to the shariati hospital of tehran and masoud gastroenterology and liver clinic from autumn 2019 to winter 2020 comprised the statistical population. the sample size was 48 people selected by convenience sampling, then divided into an experimental group and a control group using a block randomization procedure (with each group containing 24). chronic pain grade scale and cognitive emotion regulation questionnaire were the research tools provided to the two groups. however, the control group remained on the waiting list and received no interventions. the cognitive-behavioral therapy intervention was performed for the experimental group for eight 90-minute sessions. descriptive statistics and repeated measures analyzed research data.results: findings indicated that cognitive-behavioral therapy reduced chronic pain and increased cognitive regulation (p0.01>). this efficacy remained stable until a six-month follow-up (p0.05>). conclusion: this finding can also be associated with reducing and improving cognitive emotion regulation within psychological interventions planning vision among patients with ibs, and thus have clinical usages.

اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر درد مزمن و تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

هدف: سندرم روده تحریک‌پذیر، اختلال گوارشی مزمن و ناتوان کننده‌ای است که در افراد مبتلا به اختلالات روان‌شناختی بیشتر از جمعیت عمومی شایع است. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر درد مزمن و تنظیم شناختی هیجان در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر بود. روش: روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری 6 ماهه بود. جامعه‌آماری پژوهش شامل تمامی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر که ازپاییز 1398 تا زمستان 1399 به بیمارستان شریعتی تهران و کلینیک گوارش و کبد مسعود مراجعه کردند بود. حجم نمونه 48 نفر بود که بصورت در دسترس انتخاب با استفاده از روش تصادفی‌سازی بلوکی در دو گروه آزمایش(24 نفر) و کنترل (24 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه‌های طبقه‌بندی مدرج درد مزمن (فون‌کورف و همکاران، 1992)، و تنظیم شناختی هیجان (گارنفسکی و همکاران، 2001)‌ بعنوان ابزار پژوهش در اختیار هر دو گروه قرار گرفت. گروه کنترل در لیست انتظار ماند و مداخله‌ای دریافت نکردند. مداخلۀ درمان شناختی-رفتاری برای گروه‌ آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای انجام شد. داده‌های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد درمان شناختی-رفتاری باعث کاهش درد مزمن و افزایش و بهبود تنظیم شناختی هیجان شده است (01/0>p) و این اثربخشی تا مرحله پیگیری 3 ماهه پایدار مانده است (05/0>p). نتیجه‌گیری: این یافته‌ها می‌تواند به منظور کاهش درد و بهبود تنظیم شناختی هیجانی در چشم‌انداز طرح‌ریزی مداخلات روان‌شناختی در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر امیدبخش و با کاربست‌های بالینی همراه باشد.