comparison of the effectiveness of autogenic training and progressive muscle relaxation on anxiety

Objective: the present study aimed to compare the effectiveness of autogenic training and progressive musclerelaxation in improving the anxiety components of women with chest pain. method: the research method was experimental with a pre-test-post-test design, a control group, and a three-monthfollow-up. the statistical population included all women with chest pain in karaj city in 2021. using a purposefulsampling method, 60 patients with chest pain in shahid rajaei hospital were selected and randomly assigned intothree groups autogenic training, progressive muscle relaxation training, and control group. autogenic training wasprovided in twelve 90-minute sessions, and progressive muscle relaxation intervention was administered in eight2-hour sessions. beck’s (1988) anxiety questionnaires, tylor cox’s (1998) revised anxiety sensitivity, and rapee,et al. (1996) perception of anxiety control was used to collect data. data analysis was done using covariance analysisand post hoc test methods.results: the results showed that autogenic training and progressive muscle relaxation alone have been effective inreducing anxiety symptoms, anxiety sensitivity and perception of anxiety control, and autogenic training was moreeffective in improving anxiety components compared to progressive muscle relaxation (p<0.05).conclusion: considering the greater effectiveness of autogenic training on the anxiety components, it is suggestedthat relevant experts use this intervention to reduce the anxiety of patients with chest pain.

مقایسه اثربخشی آموزش اتوژنیک و تنش‌زدایی پیش‌رونده عضلانی بر اضطراب

هدف: هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی آموزش اتوژنیک و تنش‌زدایی پیش‌رونده عضلانی بر بهبود مولفه های اضطرابی زنان مبتلا به درد قفسه سینه بود. روش: پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه‌ی آماری شامل تمامی زنان مبتلا به درد قفسه سینه در شهر کرج در سال 1400 بودند. روش نمونه گیری هدفمند بود و 60 نفر از بیماران مبتلا به درد قفسه سینه در بیمارستان شهید رجائی کرج انتخاب شدند و در سه گروه آموزش اتوژنیک، آموزش تنش‌زدایی پیش رونده عضلانی و گروه کنترل قرار گرفتند. آموزش اتوژنیک 12 جلسه 90 دقیقه ای و مداخله تنش زدایی پیش رونده عضلانی نیز شامل 8 جلسه 2 ساعته بود. برای ارزیابی متغیرهای پژوهش از پرسشنامه‌های اضطراب بک (1988)، حساسیت اضطرابی تجدیدنظر شده تایلور و کاکس (1998) و ادراک کنترل اضطراب رپی و همکاران (1996) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی انجام شد.. یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش اتوژنیک و تنش زدایی پیش رونده عضلانی هر کدام به تنهایی موجب کاهش حساسیت اضطرابی، نشانه های اضطراب و ادراک کنترل اضطراب شده اند و آموزش اتوژنیک در مقایسه با تنش‌زدایی پیش‌رونده عضلانی بر بهبود مولفه‌های اضطرابی اثربخشی بیشتری دارد (05/0> p). نتیجه‌گیری: با توجه به اثربخشی بیشتر آموزش اتوژنیک بر بهبود مولفه‌های اضطرابی پیشنهاد می شود کارشناسان مربوطه جهت کاهش اضطراب بیماران مبتلا به درد قفسه سینه از آموزش اتوژنیک استفاده کنند.