effectiveness of training problem solving skills on happiness of addicts to methamphetamine

Objectives: one of the major complaints of addicts in withdrawal period is their malady and boredom. this study aims to examine the effectiveness of problem solving skills on happiness of addicts to methamphetamine in tehran city.method: using a semi-experimental design and multistage cluster sampling method, 36 addicts were randomly selected and assigned into the experimental and control groups. both groups filled oxford happiness questionnaire in the pre-test, posttest and after three-month follow up. the participants of the experimental group were taught problem solving skills. covariance and variance analysis with repeated measurement of bonn-ferny test were conducted to analyze the data.result: considering the eta square (0.28), it can be concluded that the treatment intervention led to 0.28 total change in experimental group. we can say with 99% confidence that there is a statistically significant difference between the mean of the study groups in the three intervention stages.conclusion: training problem solving skills is effective in increasing happiness level of addicts to methamphetamine.

اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر شادکامی معتادین به مت آمفتامین

هدف: یکی از شکایت های اصلی معتادین در حال ترک اعتیاد، کسالت و ملالت است و این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت‌ حل مسئله بر افزایش شادکامی معتادین تحت درمان شهر تهران صورت گرفت. روش: با استفاده از یک طرح شبه آزمایشی، با روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، تعداد 36 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای داده شدند. هر دو گروه قبل و بعد از مداخله و پیگیری سه ماهه با آزمون شادکامی آکسفورد مورد انداره‌گیری قرار گرفتند. آزمودنی‌های گروه آزمایش تحت آموزش مهارت حل مسئله قرار گرفتند. نتایج با تحلیل کوواریانس، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون بن فرنی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: با ملاحظه مجذور اتا(28/0)، سطح شادکامی گروه آزمایشی که از آموزش مهارت برخوردار بودند، پس از شرکت در درمان افزایش نشان داد. می‌توان نتیجه گرفت که مداخله آزمایشی منجر به تغییراتی در گروه آزمایش شده که 28/0 کل تغییرات ناشی از عمل آزمایشی بوده است و با اطمینان 99% بین میانگین‌های گروه آزمایشی در سه مرحله اندازه‌گیری یا مراحل مداخله تفاوت آماری معناداری وجود دارد. نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت آموزش مهارت حل مسئله موثر بوده و سطح شادکامی گروه آزمایشی که از آموزش مهارت برخوردار بودند، پس از شرکت در درمان تغییر مثبت نشان داده است.