anxiety and depression among tertiary level students in bangladesh during covid-19 outbreak

Objective: this study aimed to find out the anxiety and depression level among tertiary students in bangladesh during covid-19 outbreak.method: the online survey design was used in this study. to measure anxiety and depression, the generalized anxiety disorder-7 (gad-7) and patient health questionnaire-9 (phq-9) scales were used. binary logistic regression was performed to assess the impact of several factors on the likelihood of reporting anxiety and depression by respondents.results: the strongest predictor of binary logistic regression of reporting anxiety was gender (or: 2.848; 95% ci; 1.836-4.417; p<.001), indicating that female students had about 2.9 times more likely to report anxiety than male students. the duration of using social media (or: 0.567; 95% ci; 0.329-0.978; p<0.05) was also affecting the level of anxiety of the students. depression was reported to be affected by the present living place (or: 0.507; 95% ci; 0.316-0.814; p=.005).conclusion: this study showed that students had different levels of anxiety and depression. gender, the present living place, and the duration of using social media were the significant factors for anxiety disorder. depression was also getting affected by the present living place and the duration of using social media.

anxiety and depression among tertiary level students in bangladesh during covid-19 outbreak

هدف: پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش مشکلات هیجانی رفتاری (مشکلات درونی سازی شده : اضطراب – افسردگی، گوشه گیری – افسردگی، شکایات جسمانی، و مشکلات برونی سازی شده: رفتارپرخاشگرانه و رفتارقانون شکنانه) کودکان دارای سرطان انجام شد. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه گواه همراه با پیگیری بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 40 نفر از کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به سرطان بخش آنکولوژی بیمارستان افضلی پور شهر کرمان که در پرسشنامه‌ فهرست‌ رفتاری‌ کودک (cbcl) نمره آنها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (n=20)و گواه (n=20) قرار گرفتند؛اما بر اثر افت آزمودنی تعداد به 31 نفر (16نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) کاهش یافت و برنامه نقاشی درمانی در قالب 8 جلسه 2 ساعته بر روی آنها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد اگرچه نمره کلی مقیاس مشکلات درونی سازی شده و مشکلات برونی سازی شده به طور معناداری کاهش یافت اما نقاشی درمانی بر زیر مقیاس های شکایات جسمانی (از مشکلات درونی سازی شده) و رفتارقانون شکنانه (از مشکلات برونی سازی شده) اثر معناداری نداشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نقاشی درمانی می تواند روشی کارآمد برای کاهش مشکلات هیجانی – رفتاری کودکان مبتلا به سرطان باشد. یافته های این پژوهش می تواند کاربردهای پیشگیرانه بالینی داشته باشد.