the effectiveness of painting therapy on emotional-behavioral problems of children with cancer

Objective: this study aimed to determine the effectiveness of painting therapy in reducing emotional- behavioral problems of children with cancer (internalized problems: anxious-depressed, withdrawn-depressed, somatic complaints; externalized problems: aggressive behavior and rule-breaking behavior).method: the research method was quasi-experimental with a pretest-posttest design and control group with follow-up. using targeted sampling, 40 children (6-12 years old) with cancer, whose score on the child behavior check list (cbcl) was one standard deviation above the mean, was selected and randomly divided into two experiment (n = 20) and control (n = 20) groups, but due to drop in the number of participants, it decreased to 31 (16 experimental group and 15 control group). the painting program was performed on the experimental group in the form of 8 two-hour sessions. to analyze the data, the mixed variance analysis method was used.results: the results showed that although the overall score of the internalized and externalized problems was significantly reduced, painting therapy did not affect the somatic complaints (of internalized problems) and the rule-breaking behavior (of externalized problems).conclusions: the results showed that painting therapy can be an effective way to reduce the emotional-behavioral problems of children with cancer. therefore the findings of this study can have preventive clinical applications.

بررسی اثربخشی نقاشی درمانی بر مشکلات هیجانی-رفتاری کودکان دارای سرطان

هدف: پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی نقاشی درمانی بر کاهش مشکلات هیجانی رفتاری (مشکلات درونی سازی شده : اضطراب – افسردگی، گوشه گیری – افسردگی، شکایات جسمانی، و مشکلات برونی سازی شده: رفتارپرخاشگرانه و رفتارقانون شکنانه) کودکان دارای سرطان انجام شد. روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه گواه همراه با پیگیری بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 40 نفر از کودکان 6 تا 12 ساله مبتلا به سرطان بخش آنکولوژی بیمارستان افضلی پور شهر کرمان که در پرسشنامه‌ فهرست‌ رفتاری‌ کودک (cbcl) نمره آنها یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (n=20)و گواه (n=20) قرار گرفتند؛اما بر اثر افت آزمودنی تعداد به 31 نفر (16نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه) کاهش یافت و برنامه نقاشی درمانی در قالب 8 جلسه 2 ساعته بر روی آنها اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد اگرچه نمره کلی مقیاس مشکلات درونی سازی شده و مشکلات برونی سازی شده به طور معناداری کاهش یافت اما نقاشی درمانی بر زیر مقیاس های شکایات جسمانی (از مشکلات درونی سازی شده) و رفتارقانون شکنانه (از مشکلات برونی سازی شده) اثر معناداری نداشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که نقاشی درمانی می تواند روشی کارآمد برای کاهش مشکلات هیجانی – رفتاری کودکان مبتلا به سرطان باشد. یافته های این پژوهش می تواند کاربردهای پیشگیرانه بالینی داشته باشد.