the effect of spiritual intervention on the quality of life and spiritual intelligence among students with visual impairments

Objective: this study aimed to examine the effect of spiritual intervention on quality of life and spiritual intelligence among students with visual impairments. method: a semi-experimental, pre-test, and post-test design was conducted on 32 visually impaired students of shoorideh shirazi school for the blind in 2019-2020 through convenience and purposive sampling. 12 sessions of the spiritual intervention were presented to the experimental group for two months as two sessions per week, while the control group received only the same daily school educational program offered to the experimental group. using the quality of life questionnaire (1992) and the king spiritual intelligence scale (2008), the level of the individual’s quality of life and spiritual intelligence before and after the intervention was evaluated. after the posttest, spss software was used to analyze data; mean and standard deviation were used in the descriptive statistics section, and univariate analysis of covariance in the inferential statistics section.result: in total, 32 students participated in the study. there was a significant difference between visually impaired students’ levels of quality of life (f=4.833, p>0.05) and the level of spiritual intelligence (f=178.943, p>0.05) in the experimental and control groups.conclusion: after the spiritual intervention, the level of students’ quality of life and level of spiritual intelligence increased significantly. based on the results, it can be concluded that spiritual intervention can help enhance the quality of life and spiritual intelligence among students with visual impairments.

تاثیر برنامه تمرینی درمان معنوی بر کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان با نقص بینایی

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر یک برنامه آموزشی معنویت درمانی بر کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش‌آموزان دارای آسیب بینایی بود. روش پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل، و جامعه آماری شامل دانش‌آموزان کم‌بینای مدرسه نابینایان شوریده شیرازی در سال تحصیلی 98-98 بود که از بین آنها 32 دانش آموز به طور هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (16 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این مطالعه، پرسشنامه کیفیت زندگی (1992) و مقیاس هوش معنوی کینگ (2008) بود که هر دو توسط دانش‌آموزان هر دو گروه به عنوان پیش‌آزمون قبل از برنامه تکمیل شد. برنامه آموزشی معنویت درمانی شامل 12 جلسه به مدت دو ماه در قالب دو جلسه 65 دقیقه ای در هفته به گروه آزمایش ارائه شد. گروه کنترل هیچ آموزشی به جز برنامه آموزشی روزانه مدرسه دریافت نکردند. پس از اتمام برنامه آموزشی، پرسشنامه کیفیت زندگی و مقیاس هوش معنوی کینگ توسط دانشجویان به صورت پس آزمون تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss، در بخش آمار توصیفی از میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج به‌دست‌آمده از این مطالعه نشان داد که آموزش معنویت‌درمانی باعث بهبود کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش‌آموزان دارای آسیب بینایی می‌شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزشی معنویت درمانی می تواند به ارتقای کیفیت زندگی و هوش معنوی دانش آموزان دارای آسیب بینایی کمک کند.