effectiveness of cognitive behavioral therapy for quality of life among women with hiv

Objective: women living with hiv (wlwh) experience various psychosocial challenges, which negatively affecttheir quality of life (qol). the current study examines the outcomes of women living with hiv (wlwh), whoreceive cognitive behavioral group therapy (cbgt) for improving quality of life in tehran, iran.method: the design of the study is a randomized clinical trial (rct). sixty women with hiv were randomly assignedinto control and intervention groups, with 30 participants for each group. a 10-session cognitive behavioral grouptherapy was provided only to the intervention group. the control group participated in 3 sessions without specialtraining. to assess the effectiveness of the intervention, quality of life was measured using the multidimensionalquality of life questionnaire for hiv/aids (mqol-hiv) before and one month after intervention delivery. pre-testand post-tests were compared using t-test analysis.results: after 10 weeks of training, the mean±sd qol score significantly increased in the intervention group. basedon covariance analysis, the intervention group had a significantly higher qol score than the control group after theintervention p<0.05.conclusion: due to the low quality of life among wlwh, cbgt can be helpful in providing psychologicalrehabilitation to improve the quality of life of this group.

اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر کیفیت زندگی زنان مبتلاء به اچ آی وی

مقدمه: زنان مبتلاء به اچ آی وی با چالش های متعدد روانی- اجتماعی مواجه هستند که بر کیفیت زندگی آن ها تاثیر منفی گذاشته است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری در ارتقای کیفیت زندگی زنان مبتلا به اچ آی وی است. روش: روش پژوهش حاضر، آزمایشی و به صورت اجرای پیش‌آزمون-پس‌آزمون بر روی دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری مورد مطالعه را زنان مبتلا به بیماری اچ آی وی تحت پوشش انجمن احیای ارزش های شهر تهران تشکیل می دهد. 120 نفر، پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی چندبعدی مربوط به بیماران مبتلا به ایدز را تکمیل نمودند، از بین آن ها، 60 نفری را که کم ترین نمره را به دست آورده بودند، انتخاب و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 300نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه بر روی هر دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، طبق پروتکل تحت آموزش قرار گرفت. گروه کنترل در 3 جلسه بدون آموزش خاصی شرکت نمودند. در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد و پس از پایان جلسات، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد تا اثربخشی و مقایسه گروه ها مورد بررسی قرار گیرد. از آزمون های تحلیل کوواریانس و تی تست برای تجزیه وتحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه ها بهره گرفته شد.یافته ها: بعد از 10 جلسه آموزش، یافته ها نشان داد که میانگین نمرات گروه آزمایش در کیفیت زندگی و ابعاد آن به طور معناداری افزایش یافته است و بین دو گروه کنترل و آزمایش (زنان مبتلا به اچ آی وی) از نظر میزان کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود دارد. p<0.05نتایج نشان داد که رویکرد شناختی- رفتاری به عنوان یکی از مداخلات درمانی از قابلیت خوبی در توانبخشی روانی- اجتماعی و ارتقای کیفیت زندگی زنان مبتلا به اج آی وی برخوردار است.