psychological well-being model based on post-traumatic growth components in cancer patients

Objective: researchers have considered the components of positive psychology as predictors of psychological well-being. this study aimed to investigate the psychological well-being model based on rumination and the meaning of life with the mediating role of post-traumatic growth and resilience in cancer patients. method: the present study was conducted by correlation method and structural equation modeling. the statistical population consisted of all the cancer patients referred to hospitals in tehran in 2020, among whom 300 individuals (218 women and 82 men) were selected by purposive sampling. participants received psychological well-being questionnaires, rumination-reflection, the meaning of life, post-traumatic growth, and resilience.results: findings demonstrated that this model fits well in cancer patients, and the relationship between mediating variables with endogenous and exogenous variables was significant (df2c =2.14, gfi=0.92, and cfi= 0.93 and rmsea =0.05, p=0.01). the variables studied by the model explained 51% of the psychological well-being variance in these patients. conclusion: the psychological well-being of cancer patients is affected by variables related to positive psychology such as the meaning of life, post-traumatic growth, and resilience. rumination, if leading to meaning-making and post-traumatic growth, can potentially positively affect psychological well-being.

مدل بهزیستی روانشناختی بر اساس مولفه های رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان

مقدمه: نقش مولفه‌های روانشناسی مثبت در بهزیستی ‌روان‌شناختی مورد تائید قرارگرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسی مدل بهزیستی روانشناختی بر اساس نشخوار فکری و معنای زندگی در بیماران مبتلا به سرطان: نقش میانجی رشد پس از سانحه و تاب‌آوری بود. روش: پژوهش حاضر به روش همبستگی و با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. نمونه شامل 300 نفر از بیماران مبتلا به سرطان مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شهر تهران بودند که پرسش‌نامه‌های بهزیستی روانشناختی (ریف، 1989)، نشخوار فکری-تامل (تراپنل و کمپل،1999)، معنای زندگی (استگر، 2010)، رشد پس از سانحه (تدسچی و کالهون، 1996) و تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003) را تکمیل کردند. یافته‌ها: نتایج نشان داد این مدل در بیماران مبتلا به سرطان برازش مناسبی دارد و روابط بین متغیرهای میانجی با متغیرهای درون‌زا و برون‌زا معنادار بود. متغیرهای مورد بررسی مدل، 51 درصد از وایانس بهزیستی روانشناختی را در این بیماران تبیین کردند. نتیجه‌گیری: بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به سرطان تحت تاثیر متغیرهای مرتبط با روانشناسی مثبت نگر مانند معنای زندگی، رشد پس از سانحه و تاب آوری قرار می‌گیرد.