well-being of emergency room nurses: role of neuroticism, extraversion, and job stress

Objective: to investigate whether neuroticism and extraversion predicted job-related affective wellbeing of people working under stressful conditions, notably emergency room nurses. also, to investigate whether perceived job stress mediated the relationship between neuroticism, extraversion, and job-related affective well-being.method: a cross-sectional survey design was administered to 242 nurses working at an emergency room in tehran, iran, recruited through available sampling, including two sub-scales of the neo five-factor inventory, the job-related affective well-being scale, and the job stress questionnaire.structural equation modelling was deployed for data analysisusing spss amos v22.0and process macro for spss, setting significance threshold at p<.05.result: direct and statistically significant effects of neuroticism (β = -.17, p<.005) and extraversion (β = .41, p<.001) on perceived job stress were found, as well as a negative effect of extraversion on job-related affective well-being (β = -.27, p<.001). perceived job stress was found to negatively predict job-related affective well-being (β = -0.60, p<.001). there was no significant relationship between neuroticism and job-related affective well-being. the mediating effect of perceived job stress was supported (p<.001).conclusion: results have theoretical implications for research about the relationship between personality traits and job-related well-being of employees working under stressful conditions. as for practical implications, hospital managers might implement workplace interventions to enhance nurses’ job-related affective well-being and reduce nurses’ job stress. in this context, extraversion and job stress should be understood as psychosocial risk factors, whereas neuroticism should be conceived as a protective factor against job stress.

بهزیستی پرستاران اورژانس: نقش روان رنجوری ، برون گرایی و استرس شغلی

هدف: بررسی اینکه آیا روان رنجوری و برون گرایی بهزیستی عاطفی مربوط به شغل افرادی را که تحت شرایط استرس زا کار می کنند ، به ویژه پرستاران اورژانس ، پیش بینی کرده است یا خیر. برای بررسی اینکه آیا استرس شغلی درک شده رابطه بین روان رنجوری ، برون گرایی و بهزیستی عاطفی مربوط به شغل را واسطه قرار داده است. روشها: از 242 پرستار شاغل در یک اورژانس در تهران ، یک طرح پیمایشی مقطعی انجام شد. مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: تاثیرات مستقیم و آماری معنادار روان رنجوری و برون گرایی بر استرس شغلی درک شده و همچنین تاثیر منفی برونگرایی بر سلامت عاطفی مرتبط با شغل مشاهده شد. استرس ادراک شده برای پیش بینی منفی بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل مشخص شد. هیچ رابطه معناداری بین روان رنجوری و رفاه عاطفی مربوط به شغل وجود نداشت. اثر واسطه ای استرس شغلی درک شده پشتیبانی شد. نتیجه گیری: نتایج دارای پیامدهای نظری برای تحقیق در مورد رابطه بین ویژگی های شخصیتی و رفاه مربوط به شغل کارکنان شاغل در شرایط استرس زا است. مدیران بیمارستان ممکن است مداخلات در محل کار را برای بهبود وضعیت عاطفی شغلی پرستاران و کاهش استرس شغلی پرستاران اجرا کنند. برون گرایی و استرس شغلی باید به عنوان عوامل خطر روانی - اجتماعی درک شود ، در حالی که روان رنجوری باید به عنوان یک عامل محافظ در برابر استرس شغلی تصور شود.