comparing the effectiveness of emotional regulation training and autogenic training on perceived anxiety control in women with type 2 diabetes

Objective: type 2 diabetes is conceptualized as a complex interaction of psycho-physiological factors and considering the factors against this chronic disease is necessary. accordingly, the present study aimed to compare the effectiveness of emotional regulation training and autogenic training on the perceived anxiety control in women with type 2 diabetes.method: using a quasi-experimental method with a pretest-posttest design, 33 women with type 2 diabetes were selected by purposive sampling from tehran and randomly assigned to two experimental groups and one control group. members of each experimental group received emotional regulation training and autogenic training in ten 90-minute sessions, separately. all respondents were asked to answer the demographic information and the perceived anxiety control questionnaire (acq) before and after interventions. to analyze data, manova and schefee post hoc test were used.result: the results of the analysis showed that both interventions were effective in increasing the perceived anxiety control (p <0.05); however, the difference between the two groups was not significant (p> 0.05).conclusion: explaining the effectiveness of the interventions, it can be said that both interventions were able to increase the perceived anxiety control through special techniques, hence using them along with medical treatments is recommended.

مقایسه اثربخشی آموزش نظم دهی عاطفی و آموزش خودزاد بر ادراک کنترل اضطراب زنان با دیابت نوع دوم

دیابت نوع دو به‌صورت تعامل پیچیده‌ای از عوامل روان- فیزیولوژیکی مفهوم‌سازی می‌شود، بنابراین، لازم است این عوامل مقابله با این بیماری مزمن در نظر گرفته شوند. بر همین اساس پژوهش حاضر با‌ هدف بررسی مقایسه اثربخشی آموزش نظم-دهی عاطفی و آموزش خودزاد بر ادراک کنترل اضطراب زنان با دیابت نوع دوم انجام شده است. با کاربرد روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون، 33 نفر زن مبتلا به دیابت نوع دوم به روش نمونه‌گیری هدفمند از شهر تهران انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. اعضای هرگروه آزمایش به ترتیب، آموزش نظم‌دهی عاطفی و آموزش خودزاد را در10 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت کردند. ا از کلیه آزمونی‌ها خواسته شد تا به کلیه گویه‌های اطلاعات دموگرافیک و پرسش‌نامه ادراک کنترل اضطراب (acq) قبل و در اتمام هر مداخله پاسخ دهند. از تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون تعقیبی شفه برای تحلیل داده‌ها استفاده شد. تحلیل یافته‌ها نشان داد که هر دو گروه در افزایش ادراک کنترل اضطراب موثر بوده‌اند (05/0>p)، اما تفاوت دو گروه معنادار نبود (05/0p>). با توجه به اثربخشی مداخله‌های انجام شده می‌توان گفت هر دو آموزش با به‌کارگیری تکنیک‌های ویژه هر مداخله توانسته‌اند ادراک کنترل اضطراب را افزایش دهند و بنابراین به کارگیری آنها در کنار درمانهای دارویی مرتبط توصیه می‌شود.