تحلیل میزان بازدارندگی سیاست کیفری ایران در برخورد با بزه بد حجابی

شدید‌ترین مکانیزم رسمی برای حمایت از یک ارزش و هنجار اجتماعی، ضمانت اجرای کیفری است. از روزگاران قدیم، دولت‌ها برای حفظ ارزش‌های مورد تاکید خود، نقض آن ارزش‌ها را جرم دانسته و برای آن، مجازات تعیین کرده‌اند. رعایت پوشش شرعی، از ضروریات دین اسلام و از هنجارهای جامعه ایران‌ است؛ لذا عدم رعایت حجاب در تبصره ماده 638 قانون مجازات ایران، جرم‌انگاری شده است. اعمال کیفر‌ می‌تواند تهدیدی قابل توجه برای اشخاصی باشد که اندیشه جرم بدحجابی را در سر‌ می‌پرورانند و مرتکب را نیز از ارتکاب مجدد جرم بازمی‌دارد؛ زیرا پیشگیری در مفهوم موسع، علاوه بر اقدامات غیرکیفری، مشمول اقدامات کیفری نیز می‌شود. این تحقیق، با رویکرد تحلیلی- اسنادی، بدواً به بررسی اجزا و عناصر جرم از منظر قانون مجازات اسلامی می‌پردازد و سپس به روش مطالعه موردی و در قالب پرسشنامه، رویکرد مخاطبین در شهر قم را در موضوع جرم‌انگاری تحلیل می‌کند. نتایج تحلیل آماری این پژوهش حاکی از آن است که میان پیشگیری کیفری و کاهش بدحجابی در سطح sig<1%  رابطه معنادار مستقیم وجود داشته  و قابلیت تعمیم به جامعه آماری را دارد. البته شدت این رابطه در میان گروه‌ها مختلف است. بیشترین شدت رابطه، مربوط به گروه روحانیون و کمترین شدت رابطه، مربوط به گروه بازاریان است.