باز پژوهی آسیب‌های دنیادوستی بر روابط اجتماعی مبلغان دین از منظر قرآن و روایات

یکی از مهمترین آفات تبلیغ دین و یکی از موانع اصلی روابط اجتماعی مبلغان دین و اثرگذاری آنها بر قلوب مردم، رذیله دنیادوستی است. ازاینرو این تحقیق بااستفاده از منابع کتابخانه ای و با روش توصیفی و تحلیلی، ضمن معرفی آسیب های دنیادوستی مبلغ در تبلیغ دین از منظر آیات و روایات، عواقب آن برای مبلغ، مردم و فرایند تبلیغ دین تبیین تشریح شده است. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که دنیادوستی مبلغ در تبلیغ دین به اشکال و مصادیق مختلفی ممکن است بروز کند که همه آنها در ذیل سه عنوان کلی حب نفس، مال دوستی و جاه طلبی قرار می گیرند. آموزه های دینی دلالت دارند بر اینکه مبلغ دنیادوست از چشم مردم می افتد، آبرویش میرود، مردم از دورش پراکنده می شوند، کلام و تبلیغش نه تنها اثر ندارد؛ بلکه ممکن است دین مردم را هم بدزدد و آنها را از راه حقً در نقطه منحرف کند که این خطرناک ترین آسیب دنیادوستی مبلغ است و دقیقامقابل تبلیغ دین قرار دارد و مبلغ دنیادوست خواه ناخواه با رفتار و کردارش که ازدنیادوستی او نشئت میگیرد، بر ضد دین گام برمیدارد و دین مردم را از آنها می گیرد.

re-examining the harms of preachers’ worldliness over the social relations from the perspective of the qur’an and hadiths

one of the main challanges of tabligh (preaching to islam), and the most important obstacles to the social relations of islamic preachers and the impact of their preaching on people’s hearts, is the vice of materialistic intention and greediness. therefore, this research, using library sources and descriptive analytical method, aims to explain the harms of materialistic intention of preachers from the perspective of verses and narrations, and their consequences for the preachers, people, and the process of religious preaching. .the results of this research indicate that the prechers’ greediness and money-oriented intention during tabligh to islam may appear in different forms and instances, all of which fall under the three general headings: love of self (egoism), love of wealth (materialism), and love of status and fame. religious teachings show that the preacher who loves the world will lose his reputation among people and they will disperse from him, and his words and preaching will not only have no effect, rather, it is possible that he deviate them from the right path, which is the most serious harm of wordliness of preachers, and it is exactly the opposite of the purpose of tabligh, and it distances people from religion whether he wants it or not, with his behavior and actions stemming from his love for the world.