بررسی تطبیقی تجربه مهاجرت در رمان‌های «اولاد الغیتو اسمی آدم» از الیاس خوری و «تماما مخصوص» از عباس معروفی

ادبیات مهاجرت با روایت از دنیاهای دور، ناهمسانی‌های ناشی از دوپارگی وجودی مهاجران و مسائل و دغدغه‌های آنها در سرزمین میزبانرا به تصویر می‌کشد. با توجه به مساله مهاجرت و تاثیرات نهان و تلخ آن برجوامع مهاجرفرست، این امر ضرورت انجام پژوهش‌هایی را می‌طلبد که لایه‌های پنهان زندگی مهاجر را نشان دهند؛ هدف از این جستار بررسی چالش‌های آسیب‌زای پدیدة مهاجرت است. بر این بنیان در این پژوهش دو رمان شناخته‌شدة ادبیات مهاجرت عربی و فارسی، «اولاد الغیتواسمی آدم» از الیاس خوری و «تماما مخصوص» از عباس معروفی، در چهارچوب مکتب تطبیقی آمریکایی مورد بررسی قرارگرفته است. از مضامین اجتماعی پر بسامد در دو رمان، موضوع پوچ گرایی و مرگ اندیشی است که احساس تنهایی و گمشدگی در جامعة مهاجرپذیر بر ایجاد تفکری پوچ‌گرا تاثیر دارد ضمن آنکه رخدادهای تاریخی جامعه مهاجرفرست و شکست در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی نیز بر این تفکر پوچ‌گرایی دامن زده‌است. در هر دو رمان، مرگ و خودکشی دو راوی دیده می‌شود با این تفاوت که در اولادالغیتو با توصیف رویداد مرگ، واقعیت‌های تاریخی را بازگو می‌کند و تماما مخصوص به توصیف رویداد مرگ وسفر می‌پردازد. از مضامین روانشناختی پربسامد، موضوع تنهایی و یاس و نا امیدی است.