استعاره مفهومی «قیامت» در دو جزء آخر قرآن کریم

استعاره مفهومی ابزاری برای درک یک حوزه مفهومی انتزاعی و کمتر شناخته شده به وسیله حوزه مفهومی دیگر است. قرآن‌کریم سرشار از مفاهیم انتزاعی همانند؛ قیامت، بهشت و دوزخ است که برای درک کامل آن‌ها نیازمند بررسی این مفاهیم با روش استعاره مفهومی هستیم. نگارندگان این پژوهش به دنبال بررسی مفهوم قیامت و چگونگی مفهوم‌سازی آن توسط قرآن‌کریم بر مبنای روش تحلیلی _ توصیفی هستند. با بررسی دو جزء آخر قرآن‌کریم می‌توان دریافت که قرآن‌کریم مفاهیم انتزاعی را به شیوه استعاره مفهومی بیان کرده است. از این رو می‌توان به نقش معناشناسی شناختی و به ویژه استعاره مفهومی در تبیین آیات قرآن‌کریم پی برد. بیشترین مفاهیمی که در مفهوم‌سازی قیامت نقش دارند؛ عبارتند از: زلزله، وعده‌گاه، حساب‌رسی، مقصد و جدایی. با مفهوم‌سازی قیامت توسط این مفاهیم می‌توان آن را بمنزله زلزله، وعده‌گاه، حسابرسی، مقصد و جدایی دانست و ویژگی‌های‌شان را برای قیامت ذکر نمود.