|
|
|
|
نقدی بر متد کلاسیک (gtm) آموزش زبان عربی در مدارس ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
شریف زاده فاطمه ,حیدریان شهری احمدرضا
|
|
منبع
|
دومين همايش بين المللي پژوهش هاي ميان رشته اي در پرتو زبان عربي و جريان هاي ادبي - 1402 - دوره : 2 - دومین همایش بین المللی پژوهش های میان رشته ای در پرتو زبان عربی و جریان های ادبی - کد همایش: 02230-96327 - صفحه:0 -0
|
|
چکیده
|
از دیرباز تا کنون، آموزش در مدارس و دانشگاه‌های ایران بر اساس رابطه یکطرفه معلم و دانش‌آموز شکل گرفته و دانش‌آموزان تنها دریافت‌کننده مطالب معلم هستند در حالی‌که ناکارآمدی این رویکرد سال‌هاست در دنیا روشن شده و کشورهای پیشرفته به سوی رویکردهای دانش‌آموزمحور رفته‌اند. تدریس زبان عربی نیز بعنوان یکی از مواد درسی در مدارس ایران همیشه با تکیه بر روش های سنتی همچون روش مستقیم،روش دستور–ترجمه، روش خاموش و... صورت می پذیرد،ازاین رو هیچگاه عناصری که امروزه در روش های نوین وجود دارند ازقبیل برانگیختن واکنش های ذهن مدرس و زبان آموز به هنگام آموزش زبان عربی،عناصرمختلف یادگیری،ویژگی های طرفین،سخن و موقعیت گفتگو، روند پیشرفت درسی و کسب اطلاعات توسط زبان آموز و...موردتوجه صاحب نظران این حوزه قرار نگرفته است.در این مقاله درصددیم با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی روش های سنتی تدریس عربی را مورد نقد و بررسی قرارداده و معایب استفاده از آن در مدارس را بیان کنیم. طبق یافته های این پژوهش، استفاده از روش های سنتی در تدریس زبان عربی باعث میشود یادگیری در پایین ترین سطح خود که به خاطر سپردن و حفظ کردن است باقی بماند و دانش آموز هیچگاه قادر به استفاده از آموخته های خود نباشد و تنها به حفظ مفاهیم تئوری بسنده کند.
|
|
کلیدواژه
|
زبان عربی،آموزش عربی، تدریس سنتی،روش تدریسgtm.
|
|
آدرس
|
, iran, , iran
|
|
پست الکترونیکی
|
heidaryan@um.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|