مقایسه استعاره مفهومی با سنتی و بررسی آن در شعر فدوی طوقان

در گذشته کارکرد استعاره بیشتر به منظور زیبایی‌ آفرینی و روشی برای نو آوری های هنری در زبان بود اما به تدریج پس از پیدایش زبان‌ شناسی شناختی و با طرح نظریة استعارة مفهومی در سال (1980م)از سوی جورج لیکاف و مارک جانسون در کتاب (استعاره هایی که با آن زندگی می کنیم)، نگاه سنتی استعاره به چالش درآمد و از محدوده حوزه زبانی خارج شد و تبدیل به ابزاری برای تفکر و اندیشه گردید که در زندگی روزمره ی بشر جریان دارد و از طریق حوزه های مبداء و مقصد گوناگون به مخاطب برای درک امور نا ملموس و انتزاعی کمک می کند به ‌عنوان مثال در عبارت «عشق زندان است»، عشق که یک مفهوم انتزاعی است به مثابه ی زندان که دارای مفهومی ملموس و عینی است در نظر گرفته شده است. استعاره های مفهومی خود به سه گروه استعاره های جهتی، هستی شناختی و ساختاری تقسیم می شوند. این مقاله بر آن است تا ضمن بررسی استعاره مفهومی در مقایسه با استعاره کلاسیک به بررسی نمونه هایی از این استعاره در اشعار فدوی طوقان، شاعر معاصر عرب بپردازد.