بررسی فعل پیشوندی ومرکب پیشوندی ومعنای آن در اشعار هوشنگ ابتهاج

فعل مرکز ثقل ومحور اصلی جمله است واز این ‌رو، این فعل است که معین کننده استفاده متمم‌ها در جمله بوده ودر کل بخش زیادی از اطلاعات نحوی زبان در قلمرو فعل قرار دارد. این موضوع خصوصاً در بحث فعل مرکب از اهمیت بسیار بر خوردار است؛ دشواری توصیف فعل مرکب در زبان فارسی ریشه در همین وضعیت تاریخی آن دارد. با توجه به نکاتی که به آن اشاره شد، در حال حاضر، در میان دستور نویسان نظر واحدی در مورد انواع فعل وجود ندارد. برخی از دستور نویسان به کلی منکر وجود فعل مرکب در زبان فارسی اند که از آن جمله می‌توان به دکتر وحیدیان کامیار اشاره کرد. برخی دیگر افعال را به دو دسته بسیط وغیر بسیط تقسیم کرده وبه وجود فعل پیشوندی در زبان فارسی قایل نیستند که خسرو فرشیدورد بر این عقیده است. با وجود اختلاف نظر دستور نویسان در این مورد، به طور عموم فعل از نظر ساختمان در زبان فارسی به چند نوع تقسیم می‌شود. فعل ساده، پیشوندی، فعل مرکب، فعل پیشوندی مرکب، عبارت‌ّهای فعلی وفعل‌های ناگذر یک شخصه. گاهی فعل‌های پیشوندی با کلمه‌ای ترکیب‌ می‌شود ومعنی یگانه‌ای را غالبا به صورت مجازی نسبت به کلمه سازنده، بیان می‌کند؛ به این نوع افعال، فعل‌های پیشوندی مرکب می‌گویند.