سبک شناسی قصائد علویّات سعید عُسیلی

سبک شناسی به عنوان یک علم نوین از اواسط قرن بیستم مطرح شد. هدف از این علم، کشف روابط میان ساختار زبانی و ادبی متن با سطح فکری و معنایی مورد نظر نویسنده یا شاعر است. این مقاله با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی، به بررسی سبک-شناسی هفت قصیده از مجموعه قصیده های سعید عُسیلی در وصف امام علی (ع) اختصاص یافته است. در لایه آوایی، موسیقی بیرونی به بحر شعر، حرف رویّ و قافیه و در موسیقی درونی به تکرار مستقیم و اشتقاقی، باهم آیی و تضاد پرداخته شده است. از نظر نحوی نیز انواع جملات از نظر اسمیه و فعلیه بودن، زمان افعال و معلوم و مجهول بودن آنها مورد توجه قرار گرفته است. در سطح ادبی هم، به تحلیل تشبیه، استعاره و کنایه های موجود در اشعار پرداخته شده است. از جمله نتایج این پژوهش می توان به هدف اصلی شاعر از سرودن این اشعار، بیان ویژگی های امام علی (ع) و اثبات شایستگی-های ایشان برای جانشینی رسول خدا (ص) اشاره کرد. شاعر نقش آن حضرت را از ابتدای بعثت پیامبر(ص) تا زمان شهادت در قالب حماسه به نظم در آورده و پیش از نگارش این اثر ادبی و هنری، به هدف تاریخی و دینی این اشعار توجه داشته است.