بررسی شبهه اقتباس قرآن از اشعار امیه ابن ابی الصلت با رویکرد ادبی و بلاغی

قرآن کریم آخرین پیام آسمانی و برنامه جاویدان زندگی بشریت خاستگاه الهی دارد، و از نظر علمی، فصاحت و بلاغت و اخبار به غیب معجزه است، اما بنابر اقتضا و مکانیزم درک و دریافت مخاطبانش و طبق سنت الهی، به زبان بشری نازل شده است. از این روی در هنگام تدوین یا وحی از مفاهیم و واژگان متعارف مخاطبان خود استفاده کرده است؛ که به نظر می‌رسد این امر جهت تفهیم مطالب ژرف و عمیق الهی موثرتر و مثمرثمر بود. شبهه اقتباس قرآن از اشعار امیه ابن ابی الصلت شبهه ای است که در دوره اخیر از سوی برخی مستشرقان از جمله کلمان هوار مطرح شده است. در تحقیق حاضر تلاش شده است با رویکرد ادبی و بلاغی به بررسی اشعار امیه ابن ابی الصلت و شبهه اقتباس قرآن از آن پرداخته شود. تفاوت در نوع فصاحت و بلاغت و ویژگی های متنی منحصر به فرد قرآن، اشعار امیه ابن ابی الصلت – که ریشه در کتاب های آسمانی پیشین دارد- را از قرآن متمایز می‌کند و اساساً وجه شبهه ای در اقتباس قرآن از اشعار امیّه باقی نمی گذارد.