بررسی تغییرات پروتئین pparα در بافت قلبی موشهای صحرایی نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 متعاقب یک دوره تمرینات تناوبی با شدت بالا

بیماری دیابت موجب اختلال در هموستاز گلوکز و تغییرات منفی در عضله قلب می شود. از آنجایی که فعالیت ورزشی در افراد مبتلا به دیابت ممکن است بر بافت قلبی تاثیرگذار باشد، لذا هدف از مطالعه حاضر اثر 8 هفته فعالیت تناوبی با شدن بالا بر تغییرات پروتئین pparα در بافت قلبی موشهای صحرایی نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 است. در پژوهش حاضر 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 8 هفته‌ای به صورت تصادفی به 4 گروه سالم+کنترل، سالم+تمرین، دیابت+کنترل و دیابت+تمرین تقسیم شدند. پس از یک دوره رژیم غذایی پرچرب و القاء دیابت، موش‌های صحرایی در گروه‌های سالم+تمرین و دیابت+تمرین پروتکل تمرینی hiit را به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی بافت قلب استخراج شد و با استفاده از روش وسترن بلات سطوح پروتئین‌ pparα بررسی شد. سپس داده‌ها با استفاده از آزمون آنوای یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری p<0/05 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد سطوح بیان پروتئین pparα در گروه‌های دیابت+کنترل و دیابت+تمرین نسبت به گروه‌های سالم به صورت معناداری افزایش یافت (p=0/001). همچنین نتایج نشان داد که مقدار پروتئین pparα در گروه دیابت+تمرین نسبت به گروه دیابت+کنترل کاهش معناداری نشان داد (p=0/001). در نهایت می‌توان اظهار داشت تمرینات hiit احتمالا می‌تواند در بهبود عملکرد قلبی عروقی بیماران مبتلا به دیابت از طریق تنظیم بیان برخی پروتئین ها نظیر pparα موثر بوده و به عنوان یک راهکار غیردارویی امیدوارکننده باشد.