تاثیر تغییر زمینة دیداری و سرعت حرکت بر میزان خطا در تکلیف حرکتی ریتمیک

پژوهش‌های اندکی دربارۀ اثر این تغییر زمینة بینایی بر اجرای تکالیف مداوم انجام شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تغییر زمینة دیداری و سرعت حرکت بر میزان خطا در تکلیف حرکتی ریتمیک بود. مطالعۀ حاضر نیمه‌تجربی و از نوع بنیادی است. 60 دانشجو با دامنة سنی 19 تا 24 سال که در دانشگاه شهید چمران اهواز مشغول به تحصیل بودند به روش نمونه‌گیری در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. شرکت‌کنندگان تکلیف ضربه‌زنی دوطرفه را در 24 شرایط متفاوت یعنی دو دشواری زمانی (با ریتم 250 و 350 هزارم ثانیه) و شش حالت مختلف توهم (bd-bd،k-k ، bz-bz،k-bz ، k-bd و bd-bz) با دست برتر با استفاده از دستگاه سنجش مبادلة سرعت- دقت با ریتم مترونوم شنیداری انجام دادند. درصد ضربات صحیح به اهداف، پراکندگی ضربات نسبت به مرکز هدف در اجرای تکلیف ارزیابی و مقایسه شد. برای تحلیل آماری داده‌ها از روش‌های آمار استنباطی تحلیل واریانس مرکب با سنجش مکرر و آزمون پیگردی بونفرونی در سطح معنی‌داری p<=0/05 استفاده شد. نتایج نشان داد که زمینة بینایی در قالب ابینگهاوس بر درصد ضربات صحیح در اجرای تکلیف ضربه‌زنی ریتمیک سریع و کند تاثیر دارد. در هنگام اجرای حرکت در انواع توهم بینایی، درصد تعداد ضربات صحیح متفاوت است، ممکن است دلیل تفاوت موجود بین میانگین درصد تعداد ضربات صحیح، مربوط به توجه و دقت بیشتر شرکت‌کنند‌گان در هنگام مواجهه با توهم کوچک‌شونده برای ضربه‌زدن به هدف باشد. پراکندگی ضربات حول مرکز اهداف، در سرعت بالا در اکثر حالات توهمی بیشتر از سرعت پایین است. با توجه به اثرگذاری نوع توهم بینایی هنگام اجرای حرکت، فرضیة تفکیک جریان بینایی تایید می‌شود. همچنین قانون فیتز در مورد مبادله سرعت- دقت تائید شد.